Stuiterend van hier naar daar, is de nieuwe Mind The Gap een bonte verzameling geworden. Aan de ene kant de speelse energie als van een achtervolgingsscène in een oude tekenfilm, aan de andere kant het knisperen van eenzame ballads. Resteert nog de vraag: hoe noem je het maffe geluid dat ontstaat wanneer je met je vinger je lippen tot een fonetisch geschreven ‘bwrwrwr’ laat trillen?
1. Giant Claw
Mir-Cam Online
Mirror Guide
ORANGE MILK RECORDS
Klanktovenaar Keith Rankin, de man achter Giant Claw, levert met ingespeelde partijen van de virtuele cello prachtige melodieën af. Mooi aan de track is dat alle muzieknoten als het ware de muziek in lijken te komen vallen, door Rankin zelf een ‘bouncing ball-ritme’ genoemd. Het puffen, zuchten en kraken daar rondom, geeft de emotionele kracht van het haast weemoedige lied extra verdieping. Bijzonder!
2. TEKE::TEKE
Barbara
Shirushi
KILL ROCK STARS
Roffelende drums, galmende gitaren en een speelse bamboefluit, ‘Barbara’ komt niet minder dan knallend in huis vallen. Wanneer de eigenzinnige leadzangeres wordt bijgevallen door een gezellig zeemanskoortje, zijn we volledig ingepalmd door deze maffe, door Japanse surfrock geïnspireerde band. Als we naar iets zouden moeten verwijzen, dan doen het sympathieke liedje eigenlijk nog het meest denken aan de introtune van de fantasierijke cartoon ‘Foster’s Home for Imaginary Friends’.
3. They Hate Change & Fire-Toolz
Scene!
Arc Mountain
HAUSU MOUNTAIN & DEATHBOMB ARC
De twee labels Deathbomb Arc en Hausu Mountain sloegen de handen ineen: artiesten van beide kampen werden aan elkaar gekoppeld om zo een samenwerkingsalbum tot stand te brengen. Een van de tofste combinaties op de compilatie is die tussen de avontuurlijke, levendige elektronica en beats van Fire-Toolz en rappers-duo They Hate Change.
4. Flore
Congos (LCY remix)
Rituals RMX EP2
POLAAR
Frankrijks best bewaarde geheim. Reeds 20 jaar beweegt Flore zich tussen ambient, bass en idm. Een geheel dat zij durft te overgooien met een flinke portie global sounds, zoals op ‘Congos’. Tien jaar zit er tussen haar debuutalbum en het in 2020 verschenen ‘Rituals’. Na een eerste remix-ep met bijdragen van Hodge, 3Phaz en Walton, wordt haar output ditmaal gekneed door Azu Tiwaline, Deena Abdelwahed en LCY. LCY dompelt ‘Congos’ onder in een dikke grime-vettigheid die de originele hyperkinetische ritmes verpulvert.
5. Khalab & M’berra Ensemble
Curfew
M’berra
REAL WORLD
De Mauritaanse woestijn als ontmoetingsplek voor een bijzonder project: muzikanten van het Malinese M’berra-vluchtelingenkamp kwamen daar in samenwerking met de Italiaanse dj Khalab. Wat op ‘Curfew’ begint met een vloeiende toearegpartij, wordt door de zware bonkende elektronica van Khalab in stroomversnelling meegesleept. Een hypnotiserende combinatie.
6. Veik
Honesty (I Don’t Wanna Know)
Surrounding Structures
FUZZ CLUB RECORDS
Er duiken in Frankrijk meer en meer bandjes op die het late jaren 1980-indiegitaargeluid steeds verder perfectioneren. Het in Caen gevestigde Veik grijpt iets verder terug in de tijd, speelt met elementen uit krautrock en No Wave en bouwt zo een psychedelische kosmische, op postpunk deinende trip. Veik vindt zo absoluut aansluiting bij die nieuwe Franse wave van Angelsaksisch-geïnspireerde indie-kids.
7. Bleeth
Dystopia For Dessert
Harbinger
SEEING RED RECORDS
Dit jonge trio wierp zich in 2018 met de release van ‘Geomancer’ meteen in de schijnwerpers met hun postmetal-sludge-doom. In thuisstad Miami, althans. Met ‘Harbinger’ zou het zomaar kunnen dat Bleeth de oceaan oversteekt, want hun virtuose metalgeluid, dat zich laat omschrijven als een combinatie op afwisselende vocalen van Lauren Palma en Ryan Rivas’ steunend zwaar baswerk, complexe (gitaar)melodieën en groovende drums klinkt verrassend verfrissend. ‘Dystopia For Dessert’ is de samengebalde synthese.
8. gc / nc
Backtech
Deprecated
UNEXPLAINED SOUNDS GROUP
Na de fiets als vervoermiddel, is de fiets nu ook inzetbaar als muziekinstrument. Gek idee. Gruizelig en experimenteel op plaat. Onderzoekend en weerbarstig. Dit is de persoonlijke twijfelaar op deze editie van Mind The Gap. ‘Backtech’ ruikte naar rookmachines in zweterige kleine ruimtes, maar niet het volledige ‘Deprecated’ roept dat gevoel op. Twijfels… overtuig (ks)
9. baraboro
Serpentine
Coatlicue’s Dreams
NO TECHNIQUE
De Litouwse baraboro (Gintė Preisaitė) gaat de strijd aan met de eenzaamheid en isolatie op het dromerige, electro-akoestische ‘Coatlicue’s Dream’ en brengt overheerlijke abstracte ambient en experiment. Op ‘Serpentine’, en eigenlijk op het ganse album, creëert ze een eigen kleine wereld waar angst en het dromerige alleen-zijn een sonisch verhalend spel wordt. Kleine soundtracks van een artieste die al verdomd goed weet waar ze heen wilt. En dat op een debuut.
10. Aymeric de Tapol
La Boucle Est Bouree
Lost in the Shell
KNOTWILG
Het op het Belgische Knotwilg verschenen Aymeric de Tapol is een vreemde eend in de bijt. De zang heeft, ondanks dat er steeds met een vinger lippen aan het trillen worden gebracht, daardoor een velen welbekend, sullig geluid voortbrengend, wellicht tegen verwachtingen daarbij in, iets wonderlijk onderkoelds, waardoor je als luisteraar niet volledig je vinger op de track kan leggen. Juist dat ongrijpbare intrigeert. Een nummer dat onverwachts onder je huid gaat zitten.
11. Nadja
Luminous Rot
Luminous Rot
SOUTHERN LORD
Het alom bekende Canadese duo heeft het gedurfd zijn song-lengtes beperkt te houden tot het splinternieuwe ‘Luminous Rot’ zonder aan zijn oergeluid te verzaken. Nadja creëert als vanouds een zwaar, claustrofobisch, luid en shoegazing drone-geluid. Deze keer met David Pajo (Slint) aan de knoppen, om, naar eigen zeggen, het postpunkgeluid wat naar voren te brengen, dat in al die fuzzy gitaren toch wel heel goed verstopt is.
12. Mabe Fratti
Aire
Será que ahora podremos entendernos
UNHEARD OF HOPE
Al eerder werd het nummer ‘Aire’ van de Guatemalaanse celliste Mabe Fratti uitgebracht, zij het in totaal andere vorm. Van de intense bewerking van de cello op de vorige versie ontdaan, is de akoestische versie dromeriger en slepender. De bijgaande elektronica tsjilpt subtiel mee. Het eenzame in de muziek doet nog het meest denken aan de onderbelichte, Oekraïense folkmuzikanten Ihor Cymbrows’kyj en Svitlana Nianio.
13. Canilla
we find them picking flowers that grow in the fields of extreme limit
you always wanted more in life, but now you don’t have the appetite
STREET PULSE RECORDS
Canilla is de in Berlijn residerende Noorse geluidskunstenaar en instrumentenbouwer Camilla Vatne Barratt-Due. Zelf omschrijft ze haar album als een verzameling conceptuele liefdesballads. Het materiaal vindt zijn oorsprong in een geluidsinstallatie die zij in 2019 wist te maken, bestaande uit gedemonteerde accordeons en oude instrumenten die digitaal, met code, worden bespeeld. Het resultaat is een verrassend liefdevolle elektronische plaat waar ballads knisperen en deinen met afsluiter ‘we find them picking flowers that grow in the fields of extreme limit’ als intieme drone-dans.