Nan Hoover (1921-2008) wordt beschouwd als één van de pioniers van de Nederlandse videokunst. In het kader van het tweedaagse programma Geïnspireerd door Nan Hoover was in het Nederlands Instituut voor Mediakunst te Amsterdam een vertoning van vijf van haar videowerken met live-muziek van de Rotterdamse muzikant Michel Banabila.
Gewapend met o.a. een Kaoss Pad trakteerde hij het publiek op één lang soundscape vol minimale ambient. Zijn soundtrack liep gewoon door terwijl de vijf videos elkaar opvolgden. Het geluid bij ‘Impressions’ (video uit 1978) was het meest indrukwekkend. De beelden van een uiterst langzaam bewegende hand pasten uitstekend bij de bewegende hand van Banabila over zijn Kaoss Pad. In ‘La Luna’ (uit 2002) was alleen een maan te zien die door de boomtakken scheen.
Banabila liet de soundtrack hierbij beginnen met een zware lage toon die als een drone bleef doorklinken. Maar naarmate de video vorderde werd de laagheid minder en voegde hij er ijle stemmen aan toe. Doordat het tempo van de Nan Hoover videos erg traag is paste de ambient van Banabila er perfect bij. Hij zorgde voor prachtige langzaam verschuivende muzikale lagen. Het leek wel of Banabila even terug was in de jaren tachtig toen hij met zijn ambient-albums ‘Des Traces Retrouvees 1 & 2’ in de beginfase van zijn imposante carrière stond.
Na de performance verklaarde hij dat hij nog nooit van Nan Hoover gehoord had en dat zijn eerste reactie na het zien van de videos was: “Mijn God wat is het tempo laag”. Banabila heeft overigens een nieuwe CD uit, getiteld ‘Route Planner’ met jazzy muziek en is tevens op tour door het hele land met de dansvoorstelling ‘Conny Janssen Danst’. Deze voorstelling was tevens georganiseerd door Cine Sonic die op 16 december een volgende ontmoeting van video en muziek organiseren in het Film Museum (Eye) met Knalpot en films van Frans Swartjes.
Meer info
www.cinesonic.nl
www.banabila.com