Lijstjestijd is aangebroken, daarom licht elke medewerker zijn of haar 10 favoriete items van 2014 toe. We merken dat Gonzo (circus) een klein beetje meedoet met de rest van de wereld, maar verder volstrekt zijn eigen gang gaat. Vandaag: Nico Kennes.
1. Strand of Oaks – Heal (lp: Dead Oceans, 4 juni 2014)
Het afgelopen jaar was er, minder dan zijn voorganger, eentje van jong nieuw talent dat de kop opstak. Begrijp ons niet verkeerd: er is weer stevig gedebuteerd in 2014. Maar meer nog dan dat betekenden de voorbije twaalf maanden voor heel wat makers van prachtige deuntjes de langverwachte doorbraak bij het brede publiek of de geslaagde comeback. De aanhouder wint, heet dat dan. Het mooiste voorbeeld is Strand of Oaks. We hebben Timothy Showalter al meermaals bejubeld dit jaar (zie GC #124), dus kwestie van onze man crush niet overdreven in de verf te zetten beperken we ons hier tot de volgende gouden raad: beluister die man z’n platen, verdomme!
2. Slint – Muziekcentrum TRIX (concert: 4 juni 2014)
Het was moeilijk om Slint niet nog eens bovenaan een lijstje te laten stranden (pun intended). Maar we gaven uiteindelijk toch de voorkeur aan een release van het jaar 2014 zelf. Dat gezegd zijnde: de heren speelden in TRIX ongelooflijk mooie versies van de nummers op hun Spiderland-klassieker. Het geluid was nagenoeg perfect, en met Räpe Blossoms was er een fijne opener. Meer moet dat niet zijn.
3. Gruppo Di Pawlowski – Pukkelpop (concert: 14 augustus 2014)
Het is sowieso moeilijk om geen fan te zijn van Mauro Pawlowski. Maar als hij met een arsenaal aan doorwinterde rasmuzikanten geflipte noiserock komt maken in zijn achtertuin die Pukkelpop heet, en daar ook nog eens een gigantische rol plastiekfolie en een bebaarde dwerg bij komen kijken… Tja, dan is een plekje in onze top drie gewoonweg een feit.
4. Part Chimp – Magasin 4 (concert: 26 september 2014)
Korte samenvatting van wat Part Chimp doet? Denk ‘hard’, ‘sympathiek’ en ‘energiek’. Wij zagen ze enkele jaren terug zowaar een nog straffere show geven in de Brusselse VK* (toen werden we letterlijk bijna omvergeblazen). Maar laat het duidelijk zijn: toen de Londenaars in september opener ‘Trad’ inzetten was heel Magasin 4 – trouwens nog steeds met stip onze favoriete concertzaal – meteen mee.
5. Queens of the Stone Age – Pukkelpop (concert: 16 augustus 2014)
Onder het motto ‘het hoeven niet altijd obscure nieuwe ontdekkingen te zijn’, dragen we de vijfde plaats met graagte op aan onze vrienden uit de Californische woestijn. Van hun nieuw werk liggen we niet bepaald wakker, maar de klassiekers blijven overeind. Zo ziet u maar: af en toe zijn we zelfs bij Gonzo (circus) niet vies van een greintje nostalgie.
6. God is an Astronaut – dunk!festival (concert: 20 april 2014)
Om heel eerlijk te zijn ligt onze die hard postrock-periode al een tijdje achter ons. Maar er is een reden waarom God is an Astronaut – zeker live – blijft werken: de perfecte combinatie van eigentijdse elektronica en uiterst strakke live-partijen, de muzikale dynamiek en het gevoel voor opbouw maakten van GIAA de gedroomde afsluiter van alweer een fijne editie van dunk!festival.
7. Yuko – Long Sleeves Cause Accidents (lp: Unday, 7 april 2014)
Nog zo iemand die net als Showalter al jarenlang muziek maakt, maar eigenlijk nu pas geleidelijk aan de aandacht begint te krijgen die hij verdient is Yuko, het alter ego van Gentenaar Kristof Deneijs. Op zijn laatste, ‘Long Sleeves Cause Accidents’, combineert Yuko meeslepende folk-arrangementen met dromerige soundscapes en de getrainde sopranenstem van Deborah Cachet. Vree wijs.
8. Shigeto – Dour (concert: 19 juli 2014)
Het was weer een bewogen editie van Dour Festival, of hoe kan het ook anders? We zagen heel wat straffe dingen. Maar één van de namen die we na afloop nog het meest hebben “ge-YouTubed” is Zachary Saginaw a.k.a. Shigeto. Met perfect getimede akoestische drums, een laptop en MIDI-controller bricoleert hij loungy, swingende instrumentale hiphop. Zeer straf. En voor wie ons niet gelooft is er altijd het internet nog.
9. Wovenhand – Incubate (concert: 20 september 2014)
Wij zijn allesbehalve een Wovenhand-fan van het eerste uur. Maar op Incubate klopte het plaatje perfect: de beruchte David Eugene Edwards versmolt zijn twee persona – die van de mysterieuze singer-songwriter en die van de rockster met attitude – heel organisch op het podium van de Midi.
10. Ought – Le Guess Who? (concert: 22 november 2014)
Uiteraard mocht ook het Utrechtse Le Guess Who?-festival niet in ons lijstje ontbreken. Het was – gezien de fantastische line-up – niet evident om er één optreden uit te pikken, maar uiteindelijk kozen we voor de jonge Canadezen van Ought. Leuke sound, en boeiende nummers waar wij spontaan goedgezind van werden. Kijk, daar draait het uiteindelijk toch allemaal om?
Haalden onze top tien net niet: Cloud Nothings, Carlos Cipa en A Winged Victory for the Sullen op Le Guess Who?, Forest Swords op Pukkelpop, Hiele op UAMO Art Festival, Teen Creeps en Hypochristmutreefuzz op het Absolutely Free Festival, His Electro Blue Voice in Magasin 4 en de titelloze langspeler van Eagulls.
Nico Kennes is freelance muziekjournalist en muzikant. Bekijk zijn website op www.nicokennes.be.