Het is zaterdagavond, het regent zachtjes door de straten van Amsterdam, op weg naar de memorial voor Roy Avni. De frontman van Electronation heeft op 42-jarige leeftijd de strijd tegen kanker verloren. Hij is op zondagavond 13 Juni overleden.
In de zaal van de Sugar Factory, (wat voorheen het Amuse Theater was tijdens het begin van Roy’s electro feesten) is er de gelegenheid voor zijn vrienden en collega’s om afscheid te nemen van deze charismatische persoonlijkheid. Roy was zeker één van de hardst werkende personen in deze sector die ik ooit heb ontmoet. Overal waar je hem tegenkwam, hoe druk hij het ook had, was hij altijd oprecht geïnteresseerd in waar je mee bezig was. Altijd bereid om advies te geven wanneer je er naar vroeg. Nieuwsgierig naar nieuwe muziek en als je vroeg waar hij op het moment naar luisterde dan kwam er een waslijst met tips. Niet alleen elektronische muziek maar ook zijn grote liefde voor veel muziek uit de jaren tachtig kwam regelmatig aan bod.
Bij binnenkomst ontvangen we drankbonnetjes voor een vodka shot. Dat zullen we zeker nodig hebben. Er hangt een sluimerige mist in de ruimte, overal liggen rode rozen verspreid. Op de vj schermen worden foto’s vertoond van Roy, samen met dj’s, vrienden, op het podium en backstage, Roy met een groene pruik op. Zijn grote glimlach straalt nog één keer op de dansvloer.
Begeleid door de perfect uitgekozen muziek van goede vriend dj Bob ( Kink FM, X-rated) die als geen ander weet wat te draaien op deze avond. We horen Kraftwerk, Soft Cell,Psychic TV, Bauhaus, COIL, Black Sun Productions, talloze memorabele platen en uiteraard electro. Zo worden warme herinneringen opgehaald met bekenden en vrienden die vanaf de beginperiode van Electronation erbij waren. Eén van de trouwe dj’s uit die tijd is dj Dion, die de eer heeft deze avond af te sluiten met o.a ‘Fade To Grey’ (Visage) en een selectie van fijne electroclash waar het allemaal mee is begonnen.
Veel bekenden uit het Amsterdamse nachtleven zijn hier bijeengekomen. Een sfeer van respect en het weerzien van oude vrienden, collega’s en dj’s is een hartverwarmende manier om een beladen avond als deze te ervaren. Op het podium staat zijn geliefde motor met daarnaast zijn portret, gemaakt door kunstenaar Val Denham. Aan beide kanten tafeltjes, waarop men nog iets kan schrijven op grote vellen papier. Er liggen ook foto’s van Roy van vroeger, met zijn familie en vrienden, nostalgische beelden van een jonge Avni, heel bijzonder om te zien.
Ik ga terug in de tijd en denk aan onze ontmoeting in de zomer van 2002. Op een dag kwam hij de platenzaak binnen waar ik destijds werkte (Plaatboef) met flyers en we raakten al snel in gesprek over muziek. Dat ik al zijn platen had die op de flyers stonden vermeld, was al gauw het raakvlak van onze connectie. Voor korte periode was ik dj bij de eerste feestjes van Electronation. Gedurende die tijd dat de electro-hype groeide op diverse locaties waar hij zijn feesten hield, wist hij mij al te vertellen dat hij één wens had en dat was: “To take over Amsterdam with electronic music!”. Daar bleef het niet bij, Roy ging overal naartoe, want het ging om muziek en zijn overtuigingskracht waarmee hij zoveel bereikte.
Daarnaast wilde hij ook zijn helden uitnodigen om op te treden. Zijn droom was om Marc Almond (hij had vierhonderd platen, c.d’s van Soft Cell) te vragen om te performen, en Lydia Lunch, Psychic TV, DAF en nog heel veel meer. Dat lukte hem ook, naast talloze invloedrijke elektronische acts die hij het podium gaf en zodoende steeds meer zijn dromen waarmaakte,:”It’s all about the music!” Het maakte hem niet uit hoe of wat, als ze maar kwamen optreden. Zodra hij iets hoorde zei Roy: “I love it, this is brilliant!”, en dan duurde het meestal niet al te lang voordat hij deze acts kon uitnodigen op zijn feesten. Zo vertelde hij mij eens zo dankbaar te zijn voor het draaien van de muziek van Solvent, de eerste keer dat hij dit hoorde sprong hij op het podium en vol overgave zeggen dat hij meteen verliefd werd op deze sound. (Het nummer ‘My Radio’ was één van zijn favoriete tracks)
Er is teveel om op te noemen waar hij allemaal verantwoordelijk voor was, de liefhebbers en kenners weten dit. Eén ding is duidelijk, Roy Avni is een onschatbare kernfactor geweest voor de dance community en deed op hoog niveau wat hij wilde. Een initiator en gepassioneerd inspirator, altijd bereid om een helpende hand uit te steken indien hij iets kon betekenen voor een organisatie, festival, radio station, etc. En na een nachtje stappen ging hij altijd vroeg in de ochtend, als menig mens nog op één oor lag, naar de sportschool, één van zijn grootste ambities naast zijn liefde voor muziek. Rust zacht lieve Roy, onze gedachtes gaan uit naar zijn vrienden en familie.
Op 24 Juli in Paradiso, is er het achtjarig bestaan van Electronation. Deze avond zal opgedragen worden aan Roy, samen met dj’s en acts die hem dierbaar waren.