Vanaf januari 2010 selecteert de Gonzo (circus)-redactie elke maand talent uit de Vi.be-pool.
De eerlijkheid gebiedt ons te openen met de melding dat we Bram Cools wel eens zijn tegengekomen op een feestje in het Antwerpse. Dat is echter niet de reden dat we hem hier uit het aanbod van VI.BE uitlichten. We zouden nogal wat crap kunnen selecteren, als we ons baseerden op dronken ontmoetingen, natuurlijk.
De échte reden dat we Cools selecteren is dat één track in het bijzonder op zijn VI.BE profiel getuigt van een authentieke geest die alle kanten tegelijk opspat, en dat in een arrangement dat ons doet gloeien van heimwee naar de opwindende vroege dagen van de lofi. Wij hebben het namelijk wel een beetje gehad met bandjes, zangers en zangeressen die geweldig virtuoos op de toon kunnen zingen, maar dat talent vervolgens misbruiken om ongeïnspireerde, oersaaie en volstrekt overbodige tracks te maken. Mensen die onze tijd verspillen: wij lachen daar niet mee.
Bram Cools daarentegen is bepaald niet gezegend met een stem die van het singersongwriterschap een veilige carrièrezet, laat staan een goudmijn zal maken. Bovendien heeft de man duidelijk meer dan één glas gloeiend hete thee over zijn drumcomputer gemorst en is zijn casio rijp voor het gesticht. Maar met devoot-psychedelische tekstflarden als “Waar was je toen de cosmos gebaard werd” en “Leven als mieren in een doos vol cornflakes, geen enkele kans om ooit een reiger te zien”, dààrmee heeft ie ons bij de lurven. We geven u nog een nadenkertje mee: “Zag je ooit je eigen alvleesklier?”
Maar vooraleer u tot de aanschaf van ’s mans cd ‘I am the Belgian Christian lofi scene’ (jawel!) overgaat, kunt u misschien maar eens beter zelf gaan luisteren. Het zou kunnen dat u toch iets saais prefereert dat op de toon zingt.