De zachte maan scheen afgelopen woensdagavond in de Melkweg over een duister landschap van bolletjes met vettig zwart piekhaar. Daar, uit de aangrenzende zee rijst Luis Vasquez op, ooit begonnen als onemanshow maar sinds enkele jaren met complete band. De zaal vult zich met een volle leegte aan geluid en Luis stuitert heen en weer terwijl hij tactisch de schijnwerpers vermijdt. Helaas klinkt de fascinerende falsettostem van Luis Vasquez deze avond als die van een stikkende zeeleeuw en geraakt hij bij The Soft Moons meest subtiele nummer ‘When It’s Over’ nauwelijks boven het geluid van de instrumenten uit. Desalniettemin speelt de band zeer bevlogen en het stevige percussiejasje bij onder andere ‘Circles’ is een verademing. Vasquez heeft al eerder aangekondigd sterker de nadruk te willen leggen op percussie en dat lijkt ons zeer verstandig. Het trouwe publiek, in de leefdtijdscategorie 17 tot 55 jaar, lijkt de eerder genoemde schoonheidsfoutjes niet te deren en geniet met gesloten ogen en spastische bewegingen van deze donkere droom.
Tekst: Nienke Doekes m.m.v. Ruth Timmermans | Beeld: Nienke Doekes.