Simon Halsberghe verdient vooral zijn brood met sounddesign voor theatervoorstellingen en modebedrijven, maar op 22 mei staat hij in de AB, op de negende editie van de door Floris Vanhoof gecureerde All Connected-reeks rond modulaire synths.
In Gonzo (circus) #127 stellen we onze Nieuwe Vlaamse Slag 2015 voor. Talent uit Vlaanderen dat ieders aandacht verdient. Er is in Vlaanderen echter meer talent dan in de papieren editie past, zoals Simon Halsberghe. Het is de vorig jaar gereleaste tape ‘Sine’ die hij onder het pseudoniem Habergeon uitbracht die hem al optredens in Les Ateliers Claus en Hectoliter bezorgde en nu dus naar de AB brengt. Joeri Bruyninckx sprak met hem voor de Nieuwe Vlaamse Slag Extra
Microsuites
‘Sine’ is een plaat die uitsluitend uit sinusgolven bestaat. Mag ik het een conceptalbum noemen?
Simon Halsberghe: Er was nooit een situatie waarin ik eerst een idee of concept had en daarna een uitwerking daarvan ontwikkelde. Het omgekeerde is waar. Uit een dagelijkse praktijk wordt een deel uitgesneden dat als geheel kan werken achteraf. Van de eindeloze digitale spoken op mijn harde schijven kon ik een deel fysiek maken door ze te vangen in een tastbaar object. Iets wat op zich kan staan, los van mijn continue zorg. Dat deze presentatie kan overkomen als conceptalbum snap ik, maar dat is dus slechts waar in de zin dat ik dat naderhand een bepaalde naam geef. Het is echter zeker niet de drijfveer om muziek te maken.
De composities op ‘Sine’ klinken als microsuites.
SH: Microsuites kan misschien wel kloppen, omdat er wel sprake is van een harmonische ontplooiing. Als je goed luistert naar de eerste track bijvoorbeeld kan je uit de eerste drie à vier noten de rest van het nummer halen. Alles wat er op die eerste noten volgt is letterlijk een ontwikkeling van dat basismateriaal. In de traditionele klassieke zin is elk stuk dus wel opgebouwd uit wat je misschien een thema zou kunnen noemen, hoewel dat maar één toon is uit een zelf-resonerende filter, en daarop een ontwikkeling van dat thema volgt. En eigenlijk geldt dit voor bijna elke stuk op ‘Sine’.
Gentle Tapes
Je hebt ‘Sine’ als cassette op jouw eigen Gentle Tapes-label uitgebracht, maar tegelijk staat de plaat ook integraal op bandcamp. Wat is dan nog het belang van een fysieke release?
SH: Een fysieke release is belangrijk omdat er een bepaalde macht uitgaat van het ding zelf. Er is iets aan het fysiek object dat autonoom is aan de maker. Het is ook handig om mensen lastig te vallen met zo’n brok plastic in tijden van tweets en likes en zo. Het ligt in de weg. Soms zegt iemand dat ze het jammer vinden dat ik een cassette uitgebracht heb en dan zeg ik gewoon dat het slechts een memonic device is om hen te helpen herinneren dat ze naar de release moeten luisteren online.
Vroeger kocht ik wel eens een release digitaal en daar luister ik nu nooit meer naar, met al die verschillende gecrashte hard drives en nieuwe computers waar je je ouwe rommel niet wilt opzetten. Terwijl ik thuis nog steeds het vinyl draai, dat ik van mijn ‘punknonkel’, moeder en doopmeter gekregen heb, platen die ouder zijn dan mij. Mijn tapes gaan een specifiek soort vergetelheid tegemoet, eentje met een ander tempo, eigen aan cassettes. Allesbehalve plots, maar eerder langzaam en zeker. Persoonlijk zou ik op een bepaald moment wel kunnen overschakelen naar een ander medium, als het maar even lastig blijft op dat vlak. Al zal de naam Gentle Tapes dan wel verdwijnen als het geen cassettes meer zijn.
Muziek uitbrengen heeft binnen de korte periode van mijn leven zoveel verschillende fases, gebruiken en betekenissen doorlopen dat ik mij vooral niet wou bezig houden met de ‘juiste’ manier van het moment. Ik wou vooral die ‘brok’ wereldkundig maken op een manier die mij in staat stelde om een bepaalde lijn te trekken, een bepaalde keuze af te bakenen. De release is dus vooral voor mij, om van de twijfel, van de onzekerheid en onduidelijkheid af te geraken.
Dromen
En tape leek jou hiervoor de beste geluidsdrager?
SH: Tapes waren en zijn nog steeds financieel te bolwerken zonder in het rood te gaan. Vragen naar de ‘beste geluidsdrager’ is eigenlijk een vraag naar wat ideaal zou zijn. Daar hou ik mij liever niet mee bezig. Dat idee werkt in de praktijk enorm verlammend. Het is handiger en realistischer om rond zich te kijken en op te merken over welke materialen men beschikt. Wat kan men inzetten in een dagelijkse praktijk? Dat deze zaken niet ideaal zijn maakt dan minder uit dan wat voor hande is.
Ik liet mij vroeger wel tegenhouden door dat soort dwangmatig ideale dromen van materiaal en middelen die ik niet bezat. De keuze werd op een bepaald moment gemaakt om mij daardoor niet meer tegen te laten houden. Soit, cassettes uitbrengen lag gewoon binnen mijn budget.
Je hebt ‘Sine’ ook nog een tweede keer uitgebracht als liveplaat. Hoe verhouden de studio- en de liveversie van ‘Sine’ zich tot elkaar?
SH: Dat ik na de release van ‘Sine’ ook gevraagd zou worden om deze muziek live te brengen was iets waar ik eigenlijk nooit aan gedacht had, maar aangezien door de release een bepaald ding gekristalliseerd werd kan ik er duidelijk naar refereren en verder op bouwen..
Toegangskaartje
Maar een optreden is voor jou niet: het live brengen van een opname?
SH: Wat op een podium gebeurt is nooit volledig te controleren. Ik vind ‘de worp’ in het onzekere wel fijn bij een live-moment. Voor een bepaalde tijd met een bepaalde toewijding iets serieus nemen is echt zeer waardevol op creatief vlak. Dat is trouwens volgens mij de enigste manier. U smijten zonder uzelf in te dekken, zonder veiligheidsmechanismen. Ik weet daardoor ook nooit of het goed was voor de toeschouwers, ik hoop alleen dat ze gemerkt hebben dat de ‘worp’ van harte was. Wat ze daarnaast van denken is eigenlijk hun privézaak, gestoeld op hun persoonlijke gevoeligheid.
Dus die liveplaat is maar een bijproduct van het liveoptreden?
SH: Een opname van zoiets wereldkundig maken is voor mij vooral een soort minimaal ijkpunt. Bij een fysieke release ligt de toewijding of de worp wel elders, daarom dat ik tot nu toe nog geen fysieke release gemaakt heb van een live-set van mezelf. Ik ga achteraf zeker niet precieus doen over iets wat in feite open was voor iedereen, mits een toegangskaartje. Mocht ik een live-set in de toekomst anders opvatten, dan zal ik dat misschien niet meer doen.
Interview: Joeri Bruyninckx