Het Canadese Constellation-label werd al heel jong in zijn carrière een gedroomd succes: met jonge en hypergetalenteerde groepen als Godspeed You! Black Emperor en Do Make Say Think in de catalogus kreeg het meteen internationale allure en een voortrekkersrol toegemeten, waardoor het Constellation-logo een keurmerk werd op de typische kartonnen hoesjes. Na de eerste gloriejaren werd het wat zoeken: niets klinkt zo snel verouderd als vernieuwende muziek, en het beter doen dan de eerste releases leek een onmogelijke opdracht. Verbreding was de enige optie, en Constellation koos voor een nieuwe generatie experimentele releases gebaseerd op meer volkse muziek, uit alle uithoeken van de wereld. Een noodzakelijke vernieuwing van het label, en met de nieuwe aandacht voor allerlei folkvarianten waren de Canadezen er weer eens als eersten bij, maar écht beklijvende releases leverde deze generatie nu ook weer niet op: de nieuwe plaat van Do Make Say Think bleef altijd stukken interessanter. Het pas ingelijfde Elfin Saddle bewijst nu dat het wel kan: hun ritmische brouwsels met rauwe, intuïtieve muziek klinken lekker eigenwijs en werken zeer aanstekelijk. Twee kunstenaarszielen, jongen en meisje, maken optimaal gebruik van minimale middelen: ze halen de opzwependste tegendraadse ritmes uit rudimentaire percussie, en de pakkendste vocalen uit hun stembanden. Hier en daar klinken wat flarden Constellation-oude stijl door, met referenties aan A Silver Mt Zion en Hangedup. Maar nog het meest doet Elfin Saddle denken aan het (ten onrechte) vergeten Long Fin Killie – het expressieve gebruik van stem en het atypische gebruik van instrumenten zijn daar niet vreemd aan. Kortom: dit bezwerende plaatje is exact wat Constellation nodig had om met een nieuwe adem aan een geslaagde tweede levensloop te beginnen. (www.elfinsaddle.com)(dvv)