Ter ere van haar veertigjarig bestaan bracht het Internationaal Filmfestival Rotterdam een compilatie uit van korte films, die allen bekroond werden in de afgelopen vijf jaar. De dvd vormt een interessante inkijk in de kweekvijver van talent die deze kortfilms vormen. Het aanbod is gevarieerd, al overheerst er wel een bepaalde rauwe kracht die bewust niet tot in de finesses is doorgevoerd. Opvallend is dat er van de 16 kortfilms slechts twee geanimeerd zijn, die ook beide uit 2005 stammen. Het Nederlandse Interlude vormt het schouwspel bij een reeds bestaande muziektrack, met vissen die door chemische lagen zwart-witfilm zwemmen. Origineler is het Engelse What I am and what I want, een droogkomische monoloog van een man die weigert zich aan te passen. De film is met dikke zwarte lijnen geschetst, en is gewelddadig tot op het idiote af. Het scherpe experimentele randje van deze uitgave wordt geleverd door Observando el Cielo (2007), van de Amerikaanse Jeanne Liotta. Ze legde de sterrenhemel gedurende zeven jaar vast op 16 mm-film en vanuit verschillende locaties, waarbij radio-opnames van de magnetrosfeer voor de bijbehorende geluidsband zorgen. Even rauw is Amin (2007), dat met haar acht minuten een korte maar indringende aanklacht tegen de Franse justitie is. Een vader dreigt bekeurd te worden door agenten die vooral uit racistische motieven lijken te handelen, maar het jonge zoontje jaagt de agenten uiteindelijk weg door hondsbrutaal tegen ze te keer te gaan.
Het meest beklijvend op deze dvd zijn echter de films die het sterkst op hun narratieve kant leunen. Joy, van Joe Lawlor & Christone Molloy (die zich samen de Desperate Optimists noemen), is een van de korte films die het meest aanspreken. Het is een reconstructie van de verdwijning van het meisje Joy, en de voice-over blikt met ons terug op de mysterieuze gebeurtenis. In een take worden we meegevoerd op een ademloze hemelvlucht boven een herfstig park, terwijl op prachtige wijze wordt verbeeld hoe Joy stoïcijns uit haar leven wandelt. Een ander hoogtepunt is As I lay dying, van de Maleisische filmmaker Ho Yuhang. Het is een indrukwekkende zwart-wit parabel, waarin een moeder een aandoenlijk gesprek voert over sterfelijkheid met haar koortslijdende zoontje. Een derde hoogtepunt is Meander van Joke Liberge, een idyllische zomerdroom over een groepje kinderen dat gaat zwemmen – al lijkt het water toch donkerder en dreigender dan het hoort te zijn. Liberge debuteerde het afgelopen IFFR met haar eerste speelfilm Overnight – net als het merendeel van deze makers zich reeds verder heeft bewezen met een speelfilm. Het is illustratief voor de manier waarop kortfilms een kweekvijver voor talent vormen. De kortfilm als speeltuin oogt op deze dvd dan misschien wat roestig, het is er wel een die gekoesterd dient te worden.