Die nacht droomden we dat Arthur Russell nog leefde, reïncarneerde en als eerste wapenfeit een week lang met Animal Collective in de studio zou duiken. Het resultaat zou ‘Flight Softly’ van The Ruby Suns heten. In de eindejaarslijstjes zou Paul Simon de loftrompet opsteken over het huiswerk van zijn bastaardzonen. In zijn wereld is ‘Dusty Fruit’ het verpletterende bewijs dat ‘Graceland’ een klassieker zonder gelijke is. Het zou volop lente moeten zijn, het weer laat het afweten, enkel nieuw plaatvoer van The Ruby Suns kondigt een nieuw seizoen aan. We hebben ‘Cranberry’ opstaan en hebben het moeilijk om het nummer niet steeds opnieuw in een neverending loop te spelen, ook al weet ik dat ‘Closet Astrologer’ een uitstekende post-shoegazenummer is (Cocteau Twins zonder Liz Frazer en het werkt). Vampire Weekend, The Very Best en Panda Bear zijn de referenties die opduiken, maar The Ruby Suns is meer, veel meer. Het is onversneden popmuziek die nooit de hoogste regionen van de hitparade zal halen omdat ze te integer, te melancholisch en te verpletterend is. Geen mens op aarde die onbewogen blijft bij de magistrale kracht van ‘Two Humans’. Die nacht droomden we van Russell. We hebben heimwee naar de meester, maar sinds kort staat het plaatwerk van zijn beste leerlingen in onze kast. Een plaat om te koesteren.
Meer info
Label: Memphis Industries
www.myspace.com/therubysuns