Tegenover mensen met twee gezichten staan wij meestal erg sceptisch. Vaak valt hun oprechtheid in twijfel te trekken, of hebben ze iets te verbergen. Voor The Bug, een van de vele aliassen van de Londenaar Kevin Martin, maken wij graag een uitzondering. De man legt op ‘Angels & Devils’ twee kanten van zichzelf bloot: de eerste zes nummers zijn met mist omvangen, gedrenkt in atmosferische dub, terwijl de laatste zes agressief en niets ontziend het raakveld opzoeken tussen grime, dubstep en hiphop. Met kwaliteit als constante. Bovendien weet Martin zich op beide delen te vergezellen van gasten die effectief een meerwaarde bieden. De warme zang van Liz Harris in opener ‘Void’ bezweert de schimmige, kille beats. Op ‘Save Me’ vist Kevin Martin niemand minder dan Gonjasufi op, een combinatie die werkt als een blikje spinazie op Popeye. Het hyperkinetische ‘The One’ leidt het tweede deel van het album in, waarop Martin hulp krijgt van oudgedienden Flowdan en Warrior Queen. Al is het MC Ride (van het inmiddels ter ziele gegane Death Grips) die het meeste indruk maakt. Werkelijk furieus gaat hij tekeer over de akelige beats van ‘Fuck A Bitch’. Kiezen tussen de engelen of de duivels van ‘Angels & Devils’ is haast onmogelijk, want net zoals in de beste mythes houden ze elkaar hier perfect in evenwicht. Op beide delen van dit album laat The Bug horen dat hij gegroeid is, wat van ‘Angels & Devils’ zijn meest intrigerende en volwassen werkstuk maakt. Schizofrenie in albumvorm, niks voor jou? Dat dachten wij ook. Wacht tot je ‘Angels & Devils’ gehoord hebt.