Toen ik in 2011 Shabazz Palaces zag op Le Guess Who? werden mijn hoge verwachtingen grondig de grond in gewerkt. Het geluid was slecht, de beats fladderden ongeordend om de oren en de teksten vielen in losse flarden langs mij af. Het duo dat eerder dat jaar mij met ‘Black Up’ vol verrassing om de oren had geslagen, leek geen flauw idee te hebben op de bühne en maar wat te doen. Nu ik echter, drie jaar nadat fantastische debuut, ‘Lese Majesty’ hoor, begin ik hevig te twijfelen aan mijn toenmalige oordeel; wellicht was ik gewoon nog niet klaar voor het mystieke platform waarop Shabazz Palaces toen al functioneerde. Misschien begreep ik het gewoon nog niet. ‘Lese Majesty’ is immers net zo zweverig, mystiek en ongeordend als dat het tweetal in Utrecht was, maar drie jaar na dato is het briljant. Beats lijken meer in toeval dan met bedoeling te vallen en ondersteunen teksten die meer impressionistische gedachte wormen zijn dan een duidelijke sturende eenheid. Wat het tweetal wil vertellen, dat is alleen aan Ishmael Butler (Palaceer Lazaro) en Tendai Maraire bekend, voor ons gewone aardbewoner is er alleen invulling. Achttien nummers lang, in zeven suites, neemt het tweetal je op een experimentele psychedelische tour die weinig meer met hiphop te maken heeft en juist daardoor een van de meest uitdagende en bijzondere hiphopplaten maakt die je in tijden hebt gehoord (en waarschijnlijk voorlopig zult horen). Vernieuwing is de drive, en wij mogen er achter aan rennen, hopend dat we bij kunnen benen. Het duo uit Seattle is echter niet alleen in de vernieuwingsdrang binnen de hiphop. Los Angeles kent een brede groep aan vernieuwers veelal gerelateerd aan Brainfeeder, het label van hiphoppionier Flying Lotus. Mndsgn, afkomstig uit Philadelphia en nu woonachtig in LA, zou daar met zijn lo-fi experimentele jazzy hiphop precies tussen passen. De geboren Filippijn is daarin minder drastisch dan Shabazz Palaces, maar evenmin voorspelbaar. Best te omschrijven als een krakerige kruising tussen Toro Y Moi, Murcof, Alias en de betere kalmerende drugs, zet Mndsgn (uit te spreken als Mind Design) met minimale middelen, kleine elektronische schetsen en samples op ‘Yawn Zen’ een meditatieve diepe droomwereld neer. Weliswaar niet hetzelfde ‘next level’ werk als de tweede van Shabazz Palaces, maar even goed tweeëndertig minuten waarin het makkelijk is je zelf volledig te verliezen in de elektronische his en mystiek en wellicht precies de rust die je nodig hebt na de buitenaardse excursie die het tweetal uit Seattle je bood.