Reverend Freddie Murphy (zang, gitaar), Chiara Lee (zang, keyboards, percussie) en Vittorie Demarin (drums, zang, viola) vormen samen het trio Father Murphy uit Treviso, Noord-Italië. En het trio is niet vies van wat experiment. Op het acht nummers tellende album is namelijk niets wat het lijkt. Telkens weer worden we op het verkeerde been gezet. De band begint er rustig aan. De opener ‘How We Ended Up With Feelings Of Guilt’ begint namelijk heel gezapig, maar zwelt rustig aan alvorens over te gaan in ‘His Face Showed No Distortions’ en dan weten we het al: we worden fan. Dit klinkt als Swans, zonder de intrigerende stem van Michael Gira weliswaar, maar met dezelfde muzikale intensiteit. Deze referentie duikt trouwens nog geregeld op en is het duidelijkst in afsluiter ‘Don’t Let Yourself Be Hurt This Time’. En dat zonder te plagiëren. Gewoon uit diep respect. Ondertussen nam de band ons mee in zijn surrealistische wereld die ons alle kanten tegelijk wil opsleuren. Black metal zit verweven in ‘It Is Funny, It Is Restful, Both Came Quickly’, maar er zit net zo goed vaudeville, cabaret, industrial, avant-garde, klassiek als improvisatie in de songs. Invloeden lopen dan ook heel erg uiteen: Henry Cow, Coil, Volcano The Bear en zo nog heel wat meer. Het resulterende album is mysterieus, bevreemdend en intrigerend. Elke luisterbeurt horen we weer andere dingen en sleept het trio ons gezwind de muziek in. Greg Saunier van Deerhoof mixte de plaat en zoals we weten van zijn eigen band weet hij wel raad met eigenzinnige muziek. Jamie Stewart van Xiu Xiu voorziet Father Murphy geregeld van advies en zo zitten deze Italianen regelmatig in fijn gezelschap.