Opvallende namen op het vijfde album van de in Reykjavik residerende Australiër zijn Thor Harris (percussionist in de huidige line-up van Swans) en Greg Fox , drummer bij de New Yorkse black metalband Liturgy. De link met en referenties naar Swans zijn overigens in zekere zin een constante in het oeuvre van Frost. Zijn tweede album ‘Theory Of Machines’ werd in 2006 omschreven als een kruising tussen Fennesz en Swans; en op ‘The Seer’ van Swans blinkt Frosts naam zelfs tussen de leveranciers van de gastbijdrages. Het kan echter nóg explicieter, getuige het nummer ‘We Love You Michael Gira’ op ‘Theory Of Machines’. Op ‘A U R O R A’ is overduidelijk plaats gereserveerd voor percussie en in de momenten waarop die door de mist van schrille, schurende noise (‘Diphenyl Oxalate’) en ondergronds gistende synthetische soundscapes priemt, vallen de overeenkomsten met het huidige geluid van Swans niet te ontkennen, getuige tracks als ‘Venter’ waarin Harris’ distinctieve glockenspiel voor een herkenbare stempel zorgt. Erupties van monolithisch postklassiek bombast à la Foetus (‘Secant’) worden afgewisseld met industriële, machinale soundscapes en zinderende stilte. Het is vooral die afwisseling die zorgt voor een effectieve spanningsboog. Stilistische overeenkomsten zijn er ook met het meest verzwelgende werk van de Canadees Tim Hecker, die trouwens ook wordt vermeld bij de credits. ‘A U R O R A’ is vooral intens. Héél intens. Dat een groot gedeelte ervan tot stand is gekomen in het immer onrustige en gevaarlijke Oost-Congo is veelzeggend in dat verband. Het album is daardoor net zo verstikkend als de sfeer, daar diep in Afrika, in het Hart van de Duisternis. ‘A U R O R A’ vraagt flink wat moeite om te ontleden – je moet echt wel aandachtig en herhaaldelijk luisteren- maar wie zijn tijd neemt, zal geleidelijk aan een fascinerend verhaal ontdekken waar je, als door een loodzware magneet, genadeloos wordt ingetrokken.