Morton Feldman had als componist eigenlijk meer met schilders dan met zijn collega-componisten. Niet verwonderlijk dat hij in 1950 de grafische partituur uitvond, waarin noten op balken plaats maakten voor cijfers op ruitjespapier. ‘Bij Feldman weet je nooit of die ene noot afkomstig is van de cello of de piccolo. Je luistert altijd naar de zachte huid van het collectief’, schrijft Anthony Fiumara in zijn bespreking van het boek ‘Ixion’, waarin John Snijders het gelijknamige stuk van Feldman uitgebreid bestudeert. ‘Voor musici die van plan zijn ‘Ixion’ of een andere grafische partituur van Feldman uit te voeren, is dit boek een schat aan informatie’, schrijft Fiumara. Je leest zijn hele bespreking in onze nieuwe editie.
Meer lezen? Abonneer je of log hier in.
