Bij het verzamelen van de jaarlijstjes voor deze editie kwamen we tot de ontdekking dat het Gonzo (circus)-schrijversbestand steeds eensgezinder lijkt te worden. Dat werd met wat verbazing onthaald. Het ontfutselde een redactielid zelfs de gevleugelde woorden: ‘Waar is de tijd dat we geen enkele overlapping hadden tussen onze lijstjes?’
De grote winnaars, met maar liefst drie vermeldingen, zijn Merope, Divide & Dissolve, The Bug en Arab Strap. Toevallig – of juist niet – zijn dat, op Arab Strap na, allemaal artiesten die we het afgelopen jaar hebben geïnterviewd. In het legertje daaronder met twee vermeldingen staan onder meer Circuit Des Yeux en Still. Dat zijn dan weer artiesten die je in deze editie kan tegenkomen. Toevallig?
Daarnaast valt in deze editie een uitzetting te vinden van Harold Schellinx over het zogenoemde ‘zwartgatmuziekstuk’ ‘Mikromedas AdS/CFT 001’ van de Vlaamse componist en wiskundige Valery Vermeulen. Muziek gemaakt met data uit de ruimte. Harold beklaagt zich in zijn Hoofd Stuk dat niets hem echt wist te verrassen. ‘Dat het allemaal precies zo klinkt als iedereen zal dénken dat het klinken zal, mocht er in de kosmos in de buurt van een zwart gat al iets te klinken zijn.’ Hij verzint er zelfs een nieuw woord voor: emomorfisme. Hopelijk is het niet datzelfde emomorfisme dat ten grondslag ligt aan de eensgezindheid van onze jaarlijstjes. Want dat zou betekenen dat de muziek steeds voorspelbaarder gaat klinken.
Even verderop schrijft Harold over het zwartgatmuziekstuk: ‘Daarbij hoor ik bovendien weer de clusters, de whoppers, de bloopers, de gliders, de ruisjes en de kliksequenties, zoals die al in de kinderjaren van de elektronische muziek in studio’s wereldwijd op de band werden gesneden.’ Nu wil het toeval dat een aantal pagina’s verderop de rerelease van ‘The Fascinating World Of Electronic Music’ van Tom Dissevelt & Kid Baltan wordt besproken. Twee mensen die zeker hebben meegeholpen aan het vormgeven van het spacy geluid, met veel bliepjes, whopjes en whooshes. En ook in dit artikel wordt, geheel toevallig, of niet, gesproken over de verwachtingspatronen bij de toehoorder van het stuk als het gaat om het waarderen van de muziek van Tom Dissevelt & Kid Baltan.
Alleen gaat het daar over de verwachtingspatronen van de luisteraar dik zestig jaar geleden. De verwachtingspatronen van de muziek- en kunstliefhebber van nu worden weer danig op de proef gesteld. Drie dagen voordat deze Gonzo (circus) naar de drukker moest, bereikte ons het trieste nieuws dat het muziek- en technologiefestival Sonic Acts niet doorgaat. De reden is voortaan helaas welbekend. En we hadden juist een aantal hele mooie artikelen over dit festival en de artiesten geschreven, die we in deze editie aan jullie wilden presenteren. Helaas konden wij dit gat niet zo snel opvullen, dus zijn we weer iets dunner, vier pagina’s deze keer.
En zo vallen we noodgedwongen weer in herhaling. Ik heb toch liever méér toevallige verbindingen in 2022, zoals die er in deze editie zijn. En mooie nieuwe woorden. Zoals emomorfisme. Laten we dat woord nu alvast opgeven voor de Woord van het Jaar 2022-verkiezing, zodat we die gedrochten van afgelopen jaar snel kunnen vergeten.
Veel vergelijk- (bij de jaarlijstjes), zoek- (die andere toevallige verbindingen tussen artikelen), lees- en luisterplezier!
Tijs Heesterbeek
Hoofdredacteur