Woensdag 19 oktober, het is weer zover. Het Amsterdam Dance Event (ADE) trapt af, ditmaal voor vier dagen gevuld met alles wat je maar kunt verzinnen op gebied van elektronische muziek. Niet alleen shows, feestjes en afterparties, maar ook paneldiscussies, meetings, presentaties van nieuwe gadgets, lunches, borrels, gesprekken met dj’s en wat je nog meer kunt verzinnen.
Ondergetekende heeft het geluk een perskaart te mogen ophalen bij het Felix Meritis, het oude gebouw aan de Keizersgracht, dat deze dagen dienst doet als kloppend hart van ADE. Wat gelijk opvalt is de enorme gastvrije professionaliteit van de organisatie en de klaarblijkelijke internationale aantrekkingskracht. Journalisten, muzikanten en geïnteresseerden uit de hele wereld lijken bezit te nemen van ‘ De Negen Straatjes’ in de grachtengordel van Amsterdam. En allemaal met een geel-zwarte badge om de nek, de kleuren van ADE. Naast een vuistdikke festival-gids krijgt de pers natuurlijk ook nog een goody-bag mee. De gedachte aan een plastic tasje met een zooitje folders welt in mij op, maar ADE blijkt het een stuk grondiger aan te pakken. De goody-bag zelf is een zeer mooie, stevige en waterdichte rugzak, ideaal voor dj’s om hun apparatuur in mee te nemen. De vulling bestaat inderdaad uit tijdschriften en reclame, aangevuld met korting voor handige zaken als op maat gemaakte oordoppen. De toon is gezet en met een soort IFFR-gevoel stap ik tegemoet dat wat komen gaat.
Wegens andere verplichtingen (lees: werk) begint voor mij ADE pas in de avond, dus nog geen panels en dergelijke deze dag. Een ouderwets smerig feest met een fantastische line-up, dat is wat op het programma moet staan. Uit de werkelijk ontelbare mogelijkheden is het moeilijk kiezen. Ellen Allien staat met een lading nieuwe artiesten van haar label BPitch Control in de Sugar Factory, maar aan Ellen Allien hebben we tijdens 5 Days Off al aandacht geschonken. In Club AIR is er een avond rondom Dr. Lektroluv, waar the Subs acte de présence geven. Maar Dr. Lektroluv loopt eigenlijk al een tijdje achter de feiten aan en the Subs doen een dj-set, terwijl bij hen toch vooral hun live-act tot de verbeelding spreekt. Nee, dan Studio 80, dat is de meest interessante plek om deze avond/nacht te zijn. Grootmeester Chris Liebing is hier neergestreken voor een label-avondje met een lading opkomende artiesten die best wel eens de toon van de komende jaren kunnen gaan zetten. Liebing heeft met zijn label CLR de afgelopen jaren een erg sterke naam opgebouwd, zo zeer zelfs dat CLR, net als het label Electric Deluxe van zijn kameraad en collega Speedy J, inmiddels een soort kwaliteitskeurmerk is geworden. Duidelijke keuze dus voor deze woensdag en ik begeef me in het donkere hol dat Studio 80 af en toe kan zijn.
Bij binnenkomst komen de donkere techno-tonen van Tommy Four Seven me tegemoet. De jonge Brit die inmiddels vanuit Berlijn opereert, kiest met zijn klanken een soort middenweg tussen Liebing en Speedy J. Niet voor niets heeft hij ook al op beide labels werk uitgebracht, dat zeer lovend werd ontvangen. In Studio 80 draait hij lekker stevig, maar laat hij af en toe wel een mixfoutje horen. Tegen het einde van verder sterke set gooit hij een enkel onbegrijpelijk nummer ertussendoor, maar het publiek lijkt het niet te deren. Na T47 neemt Black Asteroid het over. Black Asteroid is het nieuwe solo-project van Bryan Black, vooral bekend van zijn werk in MOTOR, waarin hij samen met Mr. No donkere elektro/techno maakte die ze in live-setting ten gehore brachten. Vandaag doet Black het ook semi-live, wat duidelijk te horen is op een aantal momenten dat dingen niet goed gaan. De nummers zijn erg sterk, waaronder de tracks van zijn onlangs gelanceeerde Engine EP, maar de show an sich is een beetje apart. Dat kom wellicht ook door Black zijn Darth Vader-achtige performance, waarbij hij met capuchon over zijn hooft loopt te zwaaien met tl-lampen. Daar dit zijn debuut-optreden als Black Asteroid was, is het wellicht nog te vroeg om te kritisch te zijn. Potentie zit er zeker in.
In de achterzaal van Studio 80 is het geluid een stuk minder, maar dat ligt vooral aan de installatie en de akoestiek. Hier draaien Monoloc en Brian Sanhaji allebei twee uur lang. Monoloc lijkt qua stijl enigszins op Tommy Four Seven, maar weet zich zeker voldoende te onderscheiden. Ook hij heeft dat donkere en enigszins onheilspellende geluid, aangevuld met hoge metaal-achtige klanken, dat de toeschouwer langzaam opvult en hypnotiseert. Het is lastig weglopen bij de set van de jonge Duitser, die wordt afgelost door Brian Sanhaji. Sanhaji is voornamelijk bekend van zijn meer dan geweldige remixes voor veel dj’s, maar ook zelf is hij een gewaardeerd producer. Deze nacht laat hij horen een bekwaam dj te zijn, maar de verwachte energie spat eigenlijk niet echt van zijn set af. Het is goed, maar niet speciaal en die hoop was er eigenlijk wel.
Dan in de grote zaal een groot geluid. Met een maniakale grijns bombardeert de Duitser Chris Liebing daar de dansvloer met een lading denderende bas-lagen, waardoor de toch al volle zaal nog voller lijkt te worden. Met twee laptops en ogenschijnlijk acht verschillende decks draait Liebing de mensen dol, zonder daarbij de finesse uit het oog te verliezen. Zijn jarenlange ervaring en kwaliteit zorgen ervoor dat zijn sets zelden teleurstellen en ook vanavond weet hij aan de hoge verwachtingen te voldoen. Wellicht dat Liebing nog niet het bekendheidsniveau heeft van de nog grotere namen, maar hij zal zeker de geschiedenis ingaan als iemand die iets heeft toegevoegd aan de wereld van techno. In ieder geval heeft hij met zijn CLR-avond een fantastische aftrap gegeven aan het 16e Amsterdam Dance Event.
Morgen meer!
ADE, Amsterdam, 19 oktober 2011