Het Tilburgse festival Incubate werd door onze redactie onlangs omschreven als “Gonzo in festivalvorm”. En inderdaad is het programma ook dit jaar weer een overweldigende verzameling van de meest diverse artiesten die je in de marges van de cultuur kan bijeensprokkelen. Ongetwijfeld doen we zelf ter plekke een hoop waardevolle ontdekkingen, maar in de aanloop naar het festival belichten we graag al dagelijks een markante naam uit de line-up. Vandaag is dat de ambitieuze not-just-indiepop van Little Scream.
Het regent mooie referenties in de bio van Little Scream, née Laurel Sprengelmeyer. Afgezien van die onfortuinlijke familienaam heeft ze best geloofwaardige roots in Iowa aan de Mississippi. Een verhuis later leerde ze de stiel in de rijke muziekscene van Montreal, en deed podiumervaring op bij illustere namen als Handsome Furs, The Sea and Cake en Atlas Sound. Haar debuutplaat ‘The Golden Record’ nam ze op met Richard Reed Parry (The Arcade Fire) aan de knoppen, en kon daarbij rekenen op gastbijdragen van goed volk uit Silver Mt. Zion, Star en The National. Nochtans is Laurel zelf een begenadigd multi-instrumentaliste.
Waarvoor allemaal beleefd respect. Maar waar we pas écht van onder de indruk raakten zijn haar stem, en de muziek. Wat die eerste betreft: vergelijkingen beslaan alles tussen Emylou Harris en PJ Harvey. Of wat we zelf bedachten: misschien wel Leslie Feist, in die zin dat Laurel alles aankan van bezwerend fluisteren tot hard uithalen- zonder evenwel te vervallen in hysterie of pathetiek. Op ‘The Golden Record’ doet ze verder hard haar best om een brede waaier aan invloeden te etaleren, en dat mag ze best. Aan singer-songwriters van beider kunne die een degelijk liedje in elkaar kunnen boksen geen gebrek, maar de pit zit in de uitvoering- en die is bij Little Scream helemaal au point: liedjes vol eigenzinnige instrumentaties en galmende lagen worden afgewisseld met rechttoe-rechtaanrock of sober getokkel.
Nu het album als commerciëel formaat zo goed als dood is verklaard door door de gevestigde pers en industrie, blijven er talenten bovendrijven die zich niet op losse songs verkijken, maar de reikwijdte van een langspeler aanwenden om een lange en veelzijdige carrière aan te kondigen. “The Golden Record” van Little Scream is precies zo’n plaat, een artistiek gulzig en zelfverzekerd statement, warts and all. En dankzij voormelde goede referenties heeft Laurel keuze te over aan goeie muzikanten om haar ambitieus geluid ook op een podium overeind te houden. Een blik op recente concertverslagen leert ons dat ze niet minder dan een fenomeen is op het podium. Ons Incubate-dieet zal voornamelijk bestaan uit grimmige metal en bevreemdende electronica, maar dit snoepje gaan we onszelf niet ontzeggen.