We hebben het voetbal en de Tour de France gehad en kunnen onze aandacht weer volledig richten op de prachtige zomer en kijken wat voor een soundtrack daar dit jaar bij past. Bij typische muziek voor de zomer denk ik behalve aan lounge, vooral aan vrolijke songs vol Latijnse ritmes of muziek met een mediterraan dan wel exotisch temperament. Maar ook aan de sunshine pop van bands als The Beach Boys en The Mama’s & The Papa’s, uit de hippietijd van de jaren 1960.
Om met dat laatste te beginnen. Bij het Australische duo Wunder Wunder is sunshine pop als inspiratiebron duidelijk aanwezig. De meerstemmige zangpartijen spatten van het album ‘Everything Infinte’ af. Ook de psychedelische invloeden uit de sixties zijn veelvuldig aanwezig. “She was awaiting for the sun” zingen ze in ‘Coastline’. In ‘Summers Day’ horen we de groep The Association terug die in 1967 een hit hadden met ‘Windy’. Ook bij Ed Sanchez-Gomes, alias Umbra Sum, zijn de Beach Boys niet ver weg. Zijn debuutalbum ‘Aún No Has Demonstrado Nada’ is uit bij een label uit Madrid en kwam tot stand met hulp van onder andere Jeff Lipton, die eerder werkte met Bon Iver en Arcade Fire. Umbra Sun, die zelf uit Costa Rica komt, mengt sunshine pop met Spaanse stijlelementen, zoals ritmisch klappen. Maar ook met flinke gitaarnoise, zodat op een paar plaatsen op het minialbum My Bloody Valentine kortstondig opdoemt. Eigentijdse hippiemuziek?!
Water met citroen is tijdens de zomer in de zuidelijke landen een ultieme dorstlesser. Dat geldt ook voor ‘Cocktail Citron’ van Dye. Achter deze korte naam gaat de Franse producer Juan De Guillebon schuil. Hij maakte een album vol zonnige, catchy synthesizerriedels die een mens flink vrolijk maken. Neem nu de titeltrack, een heerlijk huppelliedje in de beste Lio-traditie. Of ‘She’s Bad’ waarin de voormalige discoster Egyptian Lover voor de zwoele en sexy vocals zorgt. Ideale swing voor de lange zomernachten. De Fransman Sebastien Tellier haalt met zijn nieuwe album ‘L’Aventura’ herinneringen op hij uit zijn jeugd die hij doorbracht in Brazilië. De plaat is deels opgenomen in Rio de Janeiro maar nergens wordt je om de oren geslagen met Latijnse platitudes. Brazilië is subtiel verwerkt in ritmes, muzikale details of in de teksten. Zo is ‘Ma Calypso’ eigenlijk een Franse chanson met een calypso ritme. ‘Sous Les Rayons Du Soleil’ en L’Enfant Vert’ zijn een soort titelsongs waarin Sebastien Tellier vertelt over de magische sfeer in Rio. In ‘Ambiance Rio’ komt het carnaval langs, compleet met sambaballen op het eind. Toevallig of niet, de albumtitel is tevens de titel van een vakantiechanson uit 1972 van Stone & Charden. Voor Italië-gangers was ‘Azzurro’ van Adriano Celentano in 1969 een grote de zomerhit. Het is de openingstrack van het album ‘San’ van het in Duitsland wonende Japanse duo Cocomani. Hun belangrijkste instrumenten zijn een ukelele, neusfluit en kazoo. Met zo’n exotisch instrumentarium is de zon nooit ver weg, zoals in ‘Sophisticated Hula’ met ‘zijn heupwiegend ritme of de in Platduits gezongen ’Sommer In Der Stadt’. Bijzonder is hun vrolijke cover van ‘Wordy Rappinhood’ (Tom Tom Club). Coconami levert met ‘San’ fraaie eigentijdse exotica af.
Dat exotica van alle tijden is bewijst de compilatie ‘Exotica Classics’. Hierop nu eens niet de bekende namen als Martin Denny of Les Baxter maar op twee cd’s zijn vijf albums van rond 1960 verzameld van artiesten die nauwelijks bekend zijn. Zo was Mirian Burton een achtergrondzangeres bij onder andere Harry Belafonte. In 1961 bracht ze het album ‘African Lament’ uit, waarop ze te horen is al een minder uitbundige versie van Yma Sumac. Haar woordeloos gezang heeft echter wel hetzelfde bereik als Yma Sumac en is vooral indrukwekkend in het lange stuk ‘Rites Of Passage’, waarbij ze alleen begeleid wordt door percussie. De langspeler ‘White Goddess’ (1959) van Frank Hunter is van dit vijftal het meest gezocht collectoritem. Voor dit album vulde hij zijn big band aan met instrumenten als ondioline of bazzimba. Hij kreeg zo een geluid dat ligt tussen de jungle-exotica en space-age pop. Bob Romeo was een fluitist. Op zijn plaat ‘Aphrodisia’(1956), met op de hoes Anita Ekberg, staan geheimzinnige en hypnotiserende jungleklanken. Dat geldt tevens voor de muziek op ‘Polynesia’ van Buddy Collette, alleen heeft jazz hier meer de overhand. Hoogtepunt hier is de ‘Polynesian Suite’ met een verteller die op mysterieuze wijze het woord voert. Met deze dubbelcd voegt het label Él weer een pareltje toe aan hun goed gevuld catalogus. België is dankzij Sven van Hees de bakermat van de lounge. Er wordt nog steeds prachtige downtempo gemaakt en niet alleen door Monte La Rue. De Brusselse dj en muzikant 72 Soul houdt van jazzy en licht funky klanken. Die zijn te vinden op zijn 10inch ‘Fools Play’ (tevens titel van een bijbehorende korte film). Vooral de twee instrumentale versies van ‘Fool Is Blind’ en ‘She Likes To Party’ vormen de ideale soundtrack voor een zonsondergang op een verlaten strand.
Tenslotte de meest uitbundigste aller zomerplaten, de heruitgave van het debuutalbum van de Engelse formatie Blue Rondo A La Turk. De band werd geboren in de zomer van 1980, bestond tot 1984 en bracht zes singles en twee albums uit. Later stapten een aantal leden over naar de groep Matt Bianco. Blue Rondo A La Turk was een collectief dat zijn invloeden haalde uit Latin, salsa, funk, Northern soul, jazz en de diy-mentaliteit van de punk. Blazers en percussie zorgden voor veel vrolijke swing. ‘Me And Mr Sanchez’ en ‘Klactoveesedsein’ waren hun twee grootste hits, waarvan de lange 12inch versies het goed deden op de dansvloer. Het is allemaal te vinden op de eerste uitgave van ‘Chewing The Fat’ op cd, aangevuld met zo’n twintig bonustracks. Kortom dolle pret op de zomerse dansvloer!
Zomertips:
- Wunder Wunder – Everything Infinite (Dovecote Records)
- Umbra Sum – Aún No Has Demonstrado Nada (Acuarela Records)
- Dye – Cocktail Citron (Tigersushi)
- Sebastien Tellier – L’Aventura (Record Makers)
- Coconami – San (Trikont)
- v/a – Exotica Classics (Él/Cherry Red)
- 72 Soul – Fools Play (Lazy Rebel Recordings)
- Blue Rondo A La Turk – Chewing The Fat (Cherry Red)