Dit weekend viert het Eastern Daze festival – een samenwerking van Vooruit met Kraak en Sound In Motion – zijn derde verjaardag. Drie dagen lang vormt Kunstencentrum Vooruit opnieuw het middelpunt van de betere hypnotiserende trance. Er worden linken gelegd tussen minimalisme, Tuareg gitaarexploraties en seventies elektronica en daarbij gooien we vrolijk genres, nationaliteiten en andere artificiële constructies overboord. Met andere woorden: de ideale ingrediënten voor een eclectische mixtape.

Met ‘Vestide De Fuego’ van Bear Bones Lay Low wordt alvast de toon van onze trip gezet; psychedelische
kermismuziek overgoten met een wolkje mescaline. Ernesto Gonzales bewijst ondertussen al 10 jaar lang dat Waterloo het nieuwe Woodstock is. Daarna mag tablaspeelster Sanskriti Shresta anderhalve minuut lang haar tabla tarang onder handen nemen: een uit zo’n 16 tabla’s bestaand melodisch percussie instrument. Deze virtuoze percussionist ruilde haar geboorteland Nepal in voor Noorwegen, alwaar ze ontelbare samenwerkingen aanging met lokale, avontuurlijke muzikanten. In al haar projecten hoor je het resoneren van eeuwenoude tradities. Les Filles De Illighadad zijn drie Tuareg vrouwen uit het kleine dorpje – surprise! – Illighadad, dat zich ergens diep op het platteland van Niger bevind. Het hypnotische gitaarspel van zangeres Fatou Seidi Ghali is een masterclass in minimalisme. U gebracht met dank aan Christopher Kirkley, die hun debuut op zijn gerenommeerde Sahel Sounds label uitgebracht. Van het echt bestaande dorp Illighadad gaan we naar de imaginaire, abstracte plekken die Italiaanse antropoloog en componist Giancarlo Toniutti zich middels tapecollage en field recording verbeeldt. Sinds de vroege jaren tachtig bouwt Toniutti aan een uniek oeuvre waar onbestaande volkeren en nieuwe talen een hoofdrol spelen. Ex Ashra & Ashra Temple gitarist Manuel Göttsching’s track ‘Despair’ begint dan weer als pure ambient, met halverwege een pulserende synth met kraut gitaarsolo’s bovenop. Op Eastern Daze III speelt hij dan weer zijn meesterwerk ‘E2-E4’ integraal, een masterclass in minimalisme en bezwering, dat via underground house clubs en remixen door Carl Craig en Larry Levin een onwaarschijnlijk tweede leven kreeg.
Britse avant-folk fingerpicker Mike Cooper combineert in ‘Waves’ een aantal van zijn beste features; exotische field recordings, subtiele ambient geluidsgolven en meanderende Hawaiiaanse bottleneck gitaarexploraties.
Typhonian Highlife, aka Spencer Clarke – beter gekend als die éne van The Skaters – mag afsluiten met het opgewekte ‘Female Cenobytes Pavillion’, een sprookjesachtige boswandeling waar heel nu en dan een dreigende ondertoon naar boven borrelt. De trip is afgelopen, maar de echo’s blijven in het hoofdje verder spoken.