Deze mixtape was bedoeld voor intern Gonzo (circus)-gebruik (over het hoe en waarom vertellen we je binnenkort meer). Maar nadat het ding een avondje op repeat play had gestaan, besloten we dat hij eigenlijk prima geschikt was voor brede consumptie.
En de stijl van de nummers die we ten kantore van Gonzo (circus) beluisteren, loopt -vanzelfsprekend – behoorlijk uiteen. De tape begint met een paar licht verteerbare nummers: de chillwave/post-R&B van D’Eon, een van de vaandeldragers van het hippe Hippos In Tanks-label, en een tweetal tracks van de jongen Belgische house-producer San Soda. De Engelse producer Lukid is niet onder één noemer te vangen (zijn lp ‘Chord’ is op Discogs gelabeld als “electronic, hip hop, instrumental, abstract, dubstep, experimental, ambient”), maar weet dat zijn meest recente album uitkwam op Ninja Tune, dan weet u ongeveer wat te verwachten (namelijk “electronic, hip hop, instrumental, abstract,…” ).
Holy Other is een van de belangrijkste acts op Tri Angle, het Amerikaanse label van onder meer Balam Acab en oOoOO dat de benaming ‘witch house’ allang ontgroeid is. Ook Holy Other, dat een heel eigen, sensuele interpretatie van hip hop geeft. Met hun eerste 12inches kwalificeerde het mysterieuze Old Apparatus nog enigszins als dubstep (‘post-dubstep’ eigenlijk, maar we hebben ons voorgenomen stevig te minderen met dat voorvoegsel), maar inmiddels heeft de band een heel eigen wereld geschapen met elementen van ambient, hauntology, IDM en dub.
De muziek van Bee Mask is een heel ander verhaal: abstracte collages, space-muziek, synthesizeruitwassen, je weet nooit wat precies wat je moet verwachten van Chris Madak, maar het is altijd ongehoord en opwindend. Zowel Vessel, dat eerder dit jaar debuteerde met ‘Order Of Noise’. “Wat loom en traag begint, ontaard langzaam in een industriële smeltkroes. Chopped techno met veel sfeer, scheve bassen en slow motion synths […] uit elkaar getrokken tot een lome brij,” schreven wij. Minder donker maar net zo diep zijn Silent Harbour, de dubby ambient-techno experimenten van Boris Bunnik, de Nederlander die we beter kennen als Conforce, en Monokle, het alias van de Russische producer Vlad Kudryavtsev, die glitchy house maakt die net zo warm is als zijn thuishaven St. Petersburg koud.
Burial behoeft geen introductie. Het was even afwachten waar hij mee zou komen na twee gelauwerde albums, maar met de ep ‘Kindred’ bewees hij eerder dit jaar nog steeds dé maker van meeslepende, broeierige, emotionele bass music te zijn. Eenzame klasse en wat zouden we hem graag boeken (en wat is het onwaarschijnlijk :). Ter afwisseling nog wat heilzaam lawaai: de Engelse knoppendraaier Nick Edwards a.k.a. Ekoplekz (zie GC#101) heeft een bijzonder productief jaar achter de rug waarin hij een waslijst aan cassettes, 12inches en lp’s uitbracht vol analoge lo-fi elektronica, gegarandeerd laptop-vrij. Het Engelse duo Emptyset maakt nominaal misschien nog wel techno, maar is vooral geïnteresseerd in kale ritmes, textuur, geluid en stilte. Eerder dit jaar gaven ze een verpulverend concert tijdens Sonic Acts, dus wees gewaarschuwd. Als afsluiter tenslotte een opgewekte noot: Warm Digits, door Andy Weatherall beschreven als “machine funk kraut-a-delia”. Oftewel: post-punk gitaar en keyboard excessen, voortgedreven door een drummer die net zo zeer hecht aan zijn funky koebel, als aan zijn Neu!-platen. Groovy.