Van 2 tot 4 november wordt voor de tweede keer het REWIRE Festival gehouden. Op Rond de Energiecentrale in Den Haag worden overdag lezingen en workshops gehouden en zijn er tentoonstellingen te bezoeken. ’s Avonds verandert het festival in een plek om vernieuwende muziek te ontdekken. Bronne Keesmaat van het festival stelde de mixtape van deze week samen, natuurlijk met muziek van het festival.
Waarom heb je voor deze nummers gekozen?
Ik had eerst het idee opgevat om een zo’n breed mogelijke afspiegeling van het muziekprogramma te 
presenteren met deze mix, waarbij het eclectische element centraal zou staan. Toen ik nummers ging selecteren, merkte ik echter al snel dat het een theatrale en sfeervolle set ging worden. Een opening met vocal drones, ambient en neo-klassiek om vervolgens via een brug van minimale chilled out beats, haunting bedroom pop, overladen synths, stevige percussie en italo disco uit te komen bij footwork, hypnotiserende dub(step), dark ambient en techno. Het meer indie georiënteerde programma met namen zoals DIIV, Errors, Lotus Plaza en Juffage, is afgevallen. Ook meer housey acts als Legowelt, Xosar en Presk zijn niet in de mix terecht gekomen. Ik denk dat de Gonzo-lezer zich goed uit de voeten weet met deze selectie.
Wat is REWIRE voor festival?
REWIRE is een kleinschalig festival voor hedendaagse muziek, beeldende kunst en daaraan gerelateerde kunsten. Het festival is gesitueerd in het interessante transformatie gebied Rond de Energiecentrale, in het Haagse Regentessekwartier. Markante locaties zoals een oude jaren 1970 kerk en het voormalig magazijn van de energiecentrale worden omgetoverd tot intieme plekken voor concerten, performances, tentoonstellingen, screenings en artist talks.
Wat maakt REWIRE anders dan andere festivals?
In tegenstelling tot de massa-festivals waar we tegenwoordig mee om de oren worden geslagen is REWIRE een welkome intieme en kleinschalige uitzondering in het uitpuilende festivallandschap. Een internationaal aansprekend en gedurfd programma wordt geboden zonder enige pretenties. Het programma wordt zorgvuldig geselecteerd en volgens bepaalde kaders ingevuld. Ieder jaar verschuiven de accenten en willen we andere stijlen of ontwikkelingen over het voetlicht brengen. Een latent aanwezige thematiek verbindt de verschillende disciplines door als kapstok te fungeren bij het selecteren van de werken en artiesten. De combinatie van beeldende kunst, nieuwe muziek en performance is geen nieuwe maar de manier waarop wij dat doen wel. De tentoonstelling is tijdens REWIRE geen versiering van het festival en ook geen spektakelstuk waarbij de bezoeker makkelijk aan de hand wordt genomen. Het geldt als rustpunt in het festival gedruis. Een plek waar je je rustig kan verhouden tot de gepresenteerde werken, een plek van bezinning tussen alle andere heftige festivalprikkels. Daarnaast nodigen we de kunstenaars en artiesten ook uit om artist talks te geven tijdens het dagprogramma, op een zomergasten-achtige wijze worden ze aan de tand gevoeld over hun drijfveren en inspiratie tot het maken van hun werk. Dit levert een interessant inzicht op in de beweegredenen van de maker.
De sfeer van het festival is tevens niet typisch Nederlands maar doet eerder denken aan Berlijn of de underground van Zürich of Wenen. De locaties zijn een belangrijk element hierbij, geen conventionele poppodia of theaters worden ingezet maar juist bijzondere plekken in bijzondere wijken. REWIRE heeft altijd nomadische ambities gehad, maar omdat het gebied Rond de Energiecentrale vorig jaar zo goed is bevallen blijven we daar voorlopig nog. Op niet al te lange termijn willen we echter onderzoeken of we in een andere bijzondere wijk kunnen neerstrijken.
Op welke act is REWIRE het meest trots dit jaar?
Er is niet één act waar we het meest trots op zijn, juist het programma als geheel is iets waar we heel blij mee zijn. Ik kijk enorm uit naar de concerten van Lichens, Deaf Center en Alex Smoke presents Wraetlic. Daarnaast ben ik heel trots dat we drie primeurs hebben in de tentoonstelling A Matter of Time, er zijn namelijk nieuwe werken van Sarah van Sonsbeeck, John de Weerd en Pieter Vermeersch te zien. Op die laatste naam ben ik toch wel trots, ik ben een groot fan van Vermeersch’ werk.