1. Patten
Blush Mosaic
cd: Glaqjo Xaacsso (No Pain in Pop)
Wie achter Patten schuilgaat, wordt achtergehouden, behalve dat het gaat om een Londenaar. Dat hij een fikse tik heeft meegekregen van Britse klanken uit de stal van Warp en Factory, maar ook van shoegaze, post-punk en vroege house, wordt duidelijk op zijn debuut Glaqjo Xaacsso (uit te spreken als glack-geut zack-so). Het gejaagde Blush Mosaic, met haar hypnotiserende baslijn en vervreemdende stemsamples, laat dit horen.
2. Maga Bo [ZIE ARTIKEL PAG XXX]
No Balano da Canoa feat. Rosngela Macedo and Marcelo Yuka
cd: Quilombo do Futuro (Post World Industries)
Quilombo do Futuro is het tweede album van Maga Bo, de Amerikaanse global bass-producer, die is neergestreken in Brazili. Dit nieuwe album staat volledig in het teken van Brazili en kent dus samenwerkingen met voornamelijk Braziliaanse artiesten. Maga Bo gebruikt daar een mix van traditionele Afro-Braziliaanse stijlen voor, zoals capoeira, jongo en samba, vermengd met Afrikaanse en westerse stijlen als ragga dancehall, kuduro en dubstep. Balana da Canoa bezit eveneens deze organische afwisseling van traditionele klanken en elektronische beats.
3. Rella The Woodcutter
Drugtime Family
cd: The Golden Undertow (Boring Machines)
Rella The Woodcutter is het alias van een onbekende Italiaan die rudimentaire psychedelische lo-fi folknummers maakt. Veel nummers refereren aan het geluid zoals midden jaren 1990 werd vertolkt door Songs: Ohia en Palace Brothers, maar dan met drones en psychedelica. Duister, intrigerend en gelaagd. Het met lijzige stem gezongen Drugtime Family refereert door de gedragen drums en de distorted gitaaruithalen aan The Velvet Underground.
4.Barn Owl [Zie artikel pag XXX]
Turiya
cd: Lost in the Glare (Thrill Jockey)
Het uit San Francisco afkomstige drone-duo Barn Owl bestaat uit Evan Caminiti en Jon Porras, die al sinds 2006 gezamenlijk muziek maken. Barn Owl creert een duistere sfeer, met lange uitgerekte nummers, waarin de drones vaker niet dan wel tot uitbarsting komen. Juist hierdoor komt hun muziek over als een organisch geheel, zoals te horen is op Turya van de recente plaat Lost In The Glare. De muziek lijkt te vloeien, zonder vooropgestelde regels.
5. Cakewalk
Descent
cd: Wired (Hubro)
Cakewalk, het rockende Noorse improvisatietrio, bestaat uit Stephan Meidell (gitaar/bas), ystein Skar (keyboard) en Ivar Loe Bjrnstad (drums). Hun aanpak en geluid zou met enige (maar niet overdreven veel) fantasie kunnen worden vergeleken met het onlangs helaas ter ziele gegane Nederlandse trio Julie Mittens: een band die zowel relatief kon kabbelen, maar het liefst stevige riffs, feedback, fuzz, distortion en schedelbrekende drumroffels de wereld instuurde. Descent is daarvan een mooi voorbeeld.
6. Black Breath [ZIE ARTIKEL PAG XXX]
Feast of the Damned
cd: Sentenced to Life (Southern Lord)
Het vijftal Black Breath uit het Amerikaanse Bellingham gaat voor hard, snel, kort, strak, furieus en brutaal. De gitaren klinken groots en overweldigend en zagen er lustig op los op hun tweede album Sentenced To Life. Het album is dan ook een energieke bolwassing van (Zweedse) death metal (Entombed), thrash (Slayer), en vl d-beat hardcore (Discharge). Het binnen drie minuten aftikkende Feast Of The Damned hamert dat er nog eens in.
7. Bruce Lamont
The Epic Decline
cd: Feral Songs For The Epic Decline (At A Loss Recordings)
Bruce Lamont, saxofonist bij Yakuza, bracht met Feral Songs For The Epic Decline zijn eerste debuutalbum uit. In 2006 en 2007 werkte hij aan vier songs die samen Feral vormen. In 2010 blikte hij nog eens drie songs in wat resulteerde in The Epic Decline. Het album staat vol met drones, ambient, doomjazz, psychedelica, industrial, en uiteraard zijn saxofoon, al is die meestal nauwelijks als dusdanig te herkennen. Daar bovenop voegt Lamont hier en daar aan India refererende invloeden toe, zoals te horen op The Epic Decline.
8. Hyena [ZIE ARTIKEL PAG XXX]
Pomegranate And The Dreamy Boys
cd: Outside, The Great Drought (Smeraldina-Rima)
Hyena is de artiestennaam van de New Yorkse multi-instrumentalist Colby Nathan, die met Outside, The Great Drought een verzameling neurotische en springerige outsiderpop presenteert op het Gentse label Smeraldina-Rima. Hoewel zijn barokke lo-fi pop – ook in de surrealistische teksten – danig te keer gaat, is het tegelijkertijd vakkundig gearrangeerd (beluister Pomegranate And The Dreamy Boys), zodat referenties naar Brian Wilson en Van Dyke Parks niet van de lucht zijn.
9. Vitor Joaquim
Filaments And Walls
cd: Filament (Kvitnu)
De Portugese componist Vitor Joaquim voert op Filament een frontale aanval uit met de informatieoverlast waarmee we op elk moment van de dag worden geconfronteerd. De aan flarden gehakte informatie wordt omgezet in pulsaties, diepe bassen, aanzwellende geluidsgolven en drones. Hierdoor krijgt Filament een warm, bijna kosmisch karakter, dat geapprecieerd kan worden door fans van Lustmord of Inade. Omdat er ook communicatiesignalen vervormd worden, valt deze release evenzeer binnen de radar van liefhebbers van het werk van Scanner, zoals Filaments And Walls onderstreept.
10. Kutin
Elsewhere
cd: Ivory (Valeot)
Kutin (alias van de Weense muzikant Peter Kutin) bezorgt op zijn derde solorelease Ivory verstilde, bij momenten zelfs hl stille, soundscapes die in grote mate afkomstig zijn van s mans elektrische gitaar en laptop. Slechts in drie van de zeven tracks wordt dat beperkte instrumentarium uitgebreid met contrabass, viool en een extra synthesizer, maar het globale geluid is heel minimalistisch – al wordt het op Elsewhere aangevuld met samples van kinderstemmen.
11. Dictaphone
A Bout de Souffle
cd: Poems From A Rooftop (Sonic Pieces)
Dictaphone is het samenwerkingsproject van de van oorsprong Brusselse Oliver Doerell en zijn maatje Roger Doering. Poems From A Rooftop is hun derde album in tien jaar tijd, en het eerste waarop violist Alexander Stolze te horen is. De soms (gruizige) elektronica en naar jazz verwijzende klanken van M.=addiction en Vertigo II zijn nog steeds hoorbaar, maar Stolzes bijdragen geven het nieuwe album extra diepte, zoals te horen op A Bout de Souffle.
12. EKE [ZIE ARTIKEL PB pag XXX]
Ramp
cd: Live At The BIM (Red Note)
Het trio EKE bestaat uit Oscar Jan Hoogland (elektronisch clavicord), drummer Gerri Jaeger (Knalpot) en saxofonist Yedo Gibson. Bij EKE gaat het om de vorm en de structuur van de muziek, en hoe de klanken daarbinnen passen. Het gaat over keuzes maken. De klanken zijn de componenten, de muziek zit in de organisatie daarvan. De uitdaging voor EKE is om samen tegelijk de juiste keuze te maken. Dat dit meestal slaagt, bewijst Ramp van het album Live At The BIM.