1. Milligram Retreat
The New Alignement
lp: Falun Gong (Enfant Terrible)
Op de acht nummers tellende lp Falun Gong laat Milligram Retreat het Nederlandse duo Maurice Hermes en Rene Van Trier horen sterk benvloed te zijn door diverse genres uit de jaren 1980: minimal wave, industrieel gekleurde noisy soundscapes of zelfs verwrongen popmuziek, zoals te horen op The New Alignement.
2. Hype Williams
William, Shotgun Sprayer
lp: One Nation (Hippos In Tanks)
Het duo Hype Williams Roy Nnawuchi (ook wel: Roy Blunt) en Inga Copeland (ook wel: Karen Glass) maakte met One Nation een prachtalbum dat met zijn terloopse popparels afgesleten en vals klinkende cassettes uit de jaren 1980 oppoetst. Weirde, soms op dub en electro leunende popmuziek met een dubbele laag, zoals in William, Shotgun Sprayer.
3. Tom Thiel
STHG
cd: Tom Thiel (Shitkatapult/N.E.W.S.)
De in Berlijn woonachtige producer Tom Thiel speelde eerder bij Sun Electric en Bus en brengt met Tom Thiel op late leeftijd zijn solodebuut uit: een mengeling van ambient, pure elektronica en mooie, warme en pulserende tech-house, zoals op STHG.
4. Suuns
Armed For Peace
cd: Zeroes QC (Secretly Canadian/Konkurrent)
Suuns, het kwartet uit Montral, verkent op Zeroes QC alle kanten van hun muzikale geluid: hermetische synthgedreven rock, krautrock, breed uitwaaierende shoegaze en art rock. Het hoekige Armed For Peace kent een hoofdrol voor de krakerige synth en de typische stem van Ben Shemie.
5. Bridget Hayden
Breaking
lp: A Siren Blares In An Indifferent Ocean (Kraak)
Een goedkope gitaar, twee effectpedalen en een vier sporen opnameapparaat; meer had de Britse Bridget Hayden ex-Vibracathedral Orchestra niet nodig om A Siren Blares In An Indifferent Ocean vol te spelen met (onder meer) ongepolijste droney noise. Breaking is opgebouwd uit een geluidsmuur van dreunende gitaareffecten en noise.
6. The Psychic Paramount
DDB
cd: II (No Quarter/Konkurrent)
Dit Amerikaanse powertrio komt ruim vijf jaar na hun vorige album Gamelan Into The Mink Supernatural met II. Het album is een doorwrochte en ingenieuze evenwichtsoefening tussen manische math/noiserock, psychedelica, dronende prog(metal), repetitieve krautrock en precieze free jazz, met DBB als n van de hoogtepunten.
7. Aderlating
Black Emperor At The Temples Gate
cd: Spear Of Gold And Seraphim Bone Part 1 (ConSouling Sounds)
Spear Of Gold And Seraphim Bone Part 1 is het derde album (eps en split-albums buiten beschouwing latend) van Aderlating, het project van de Nederlandse muzikant Mories, eveneens actief als Gnaw Their Tongues. Vale black metal, industrieel wapengekletter en, zoals op Black Emperor At The Temples Gate, eveneens diepe drones, en kwaadaardig gebulder en gekraai.
8. Stelios Manousakis
Megas Diakosmos
Exclusieve track
De Griek Stelios Manousakis is componist, klankonderzoeker en ontwerper van geluidsinstallaties. Voor zijn elektronische en elektro-akoestische muziek gebruikt hij zelfontworpen software-omgevingen. Megas Diakosmos, gebaseerd op de filosofie van de antieke Griek Leukippos en handelend over atomen en de leegte ertussen, is n van de Primeval Atoms-stukken: klankonderzoek naar de aard van digitale technologie.
9. Chris Abrahams
Running Out
cd: Play Scar (Room40/A-Musik)
Australir Chris Abrahams, bekend als pianist van The Necks en als solo-artiest, is met Play Scar toe aan zijn tweede album op Room40. Hier tekent hij als componist en muzikant met Running Out complexe elektro-akoestische landschappen, gedragen door de verschillende, volle klanken uit gitaar en piano, met een raar elektronisch staartje.
10. vidnaObmana
Recoils
Exclusieve Track (Performed & Recorded 2001/Edit & Mastering 2011)
Op creatief vlak is de naam vidnaObmana al een tijdlang ten ruste gedragen, maar met de acht lp-box Chasing The Odyssee recapituleert Dirk Serries twintig jaar vidnaObmana. Met zijn ambientcomposities slaagde hij erin een soort minimale loopingtechniek te ontwikkelen, die volkomen uniek is. Recoils is daarvan een exclusief voorbeeld.
11. Innercity
Cornucopia (part 1)
lp: Backworld (Release The Bats/Ikuisuus)
Innercity is Antwerpenaar Hans Dens, die zich manifesteert door zijn voorliefde voor organische, bubbelende, hallucinogene en buitenaardse soundscapes met een even hoge zweef- als spookfactor. Te vreemd, te ongemakkelijk en te confronterend voor new age, te ritmisch en loopy voor ambient, is Cornucopia (part 1) een mooi voorbeeld van zijn kunnen.