1. Ayuune Sule
What A Man Can Do A Woman Can Do More Better
What A Man Can Do A Woman Can Do More Better (Makkum Records)
De Ghanese muzikant Ayuune Sule speelt onder meer kologo (tweesnarige luit), sinyaka (kalebas) en zingt, zowel in de band van King Ayisoba, als solo. De muziek van Ayisoba en Sule wordt uitgebracht op Arnold de Boers Makkum Records. Het scherpe en opmerkelijke ‘What A Man Can Do A Woman Can Do More Better’ is afkomstig van een single die werd geïnspireerd door een optreden tijdens het festival Gender Equality in Ghana.
2. Norberto Lobo
Eu Amo
Fornalha (Three:Four Records)
Norberto Lobo is een gitarist uit Lissabon, die eerder samenspeelde met Rhys Chatham en Gary Lucas. Op ’Fornalha’, zijn vijfde solorelease, werkt de inventieve gitarist ook met allerlei verschillende effecten. Strijkstokken bijvoorbeeld, of echo en galm, en percussie. De afsluitende suite ‘Eu Amo’ start met echo’s van de titeltrack, waar mooie oehoe’s over worden gezongen, aangevuld met een laagje atonaal aanvoelende loops en nét niet valse noten.
3. GABI
Where
Sympathy (Software Recording Co.)
De Amerikaanse Gabrielle Herbst, alias GABI, is componist en zangeres. Op haar debuutalbum ‘Sympathy’ horen we vooral een vrouwenstem met een zacht timbre, omgeven door een lichte galm waarin bepaalde tonen even oplichten en weer uitdoven. Deze intieme zang is het brandpunt van composities die ze uitvoert met een kwartet: slagwerker, gitarist, violist en altviolist. Ze zet veelvuldig elektronica in om haar zang uit te vergroten en in loops te vangen en er sensuele muzikale landschappen omheen te bouwen, zoals te horen in ‘Where’.
4. Dasha Rush
Antares
Sleepstep (Raster-Noton)
De Russische, in Duitsland wonende Dasha Rush (oftewel Dasha Ptitsyna Van Celst) is van oorsprong techno-deejay, maar kreeg van huis uit ook een hevige interesse voor elektronische muziek in het algemeen mee, van ambient tot hardcore. Wellicht daardoor schieten de zestien tracks op ‘Sleepstep’ alle kanten op. Dansbare ritmes komen niet voor, wel alle hersenspinsels, angsten en muizenissen die je in de onrustige schemertoestand tussen waken, slapen en dromen houden, met ‘Antares’ als prijsnummer.
5. L’Objet
Abidjan
Toucan (Structure Records)
Het uit Lille afkomstige trio L’Objet bestaat uit Arnaud Boulogne, Julien Harpagès en Olivier Desmulliez, en maakt met gitaar, keyboards en drums een eigenzinnige mix van spacerock, kraut, funk, tribal, new wave, synthpop en electro. Ze leunen daarbij zwaar op drum- en gitaarwerk dat je eerder zou verwachten bij Afrikaanse muziek, maar door het wat te vervormen, harder en krachtiger te maken en een meer industrieel geluid te geven, wordt het deze tijd en contreien ingetrokken, zoals te horen in ‘Abidjan’.
6. Ghold
Saw The Falling
Of Ruin (Ritual Productions)
Het Britse duo Ghold (Paul Antony en Aleks Wilson) maakt behoorlijk zware en tegelijk experimentele doom, enkel met bas, drums en een oerstem. Ze stonden al op het podium met Yob en Ufomammut. ’Of Ruin’, hun debuut na twee ep’s en een demo, brengen fantasieën boven over The Melvins of Godheadsilo die met doom aan de slag zijn gegaan. Opener ’Saw the Falling’ begint rustig, barst uit zijn voegen, keert terug naar contemplatie en knalt daarna nog een paar maal uiteen.
7. People of the North
Era of Manifestations
Era of Manifestations (Thrill Jockey)
Het Amerikaanse People of the North bestaat uit organist Bobby Matador en drummer John Kid Millions, bijgestaan door Oneida gitarist Shahin Motia en Sightings bassist Richard Hoffman. Matador speelt in veel nummers met zijn overstuurde orgel een hoofdrol; de andere heren zorgen met een aan free jazz refererend drumgeluid, en hun middels fuzz, distortion en andere apparatuur gepimpte bas en gitaar voor een zeer vol en altijd groovy geluid – zo ook op het titelnummer.
8. Neutral
Jalusie
Grå Våg Gamlestaden (Omlott)
Het Zweedse duo Neutral (Sofie Herner en Dan Johansson) komt op hun debuutalbum ‘Grå Våg Gamlestaden’ met duistere muziek, vol met metaalachtige klanken die zijn omgeven door druppelend water. Johansson werkt met geluiden, en gebruikt veel field recordings en manipulatie van tape, zowel analoog als digitaal; Herner werkt met instrumenten en effectpedalen. Invloeden van Chrome, Dome en Glenn Branca zijn hoorbaar, onder meer in ‘Jalusie’.
9. Natalia Domínguez Rangel
Ruins in Reverse (studio stereo version)
From installation by Persijn Broersen & Margit Lukács
Afgelopen jaar verzorgde de Colombiaanse, in Amsterdam woonachtige componiste en muzikante Natalia Domínguez Rangel het geluid bij ‘Ruins in Reverse’ van Persijn Broersen en Margit Lukács, in het Stedelijk in Amsterdam. Terwijl in de dertig meter lange buis van de roltrap utopische (en dystopische) stadslandschappen uit sciencefictionfilms aan je voorbijtrokken, kwam uit vier luidsprekers het vervormde geluid van een geprepareerde en een speelgoedpiano.
10. Sóley
Dreamers
Ask the Deep (Morr)
De IJslandse Sóley Stefánsdóttir (eerder lid van de band Seabear) komt op haar tweede volwaardige album ‘Ask the Deep’ met breekbare, maar donkere popliedjes. Veel nummers hebben een begin in een gedicht, sprookje, droom of (kinderlijke) nachtmerrie. Muzikaal is het allemaal tamelijk eenvoudig: vaak door spooky synths gedragen popmuziek en een mooie – haast kinderlijke – stem. In die eenvoud schuilt echter grote pracht, zoals in ’Dreamers’.
11. Terminal Sound System
By the Meadow
Dust Songs (Denovali)
Australiër Skye Klein maakt onder vele vermommingen vele soorten muziek: Tether (dub), Beautiful Machine (postrock), Siilt (ambient), en Halo (sludgenoise). Als Terminal Sound System gooit hij al die invloeden bijeen, zoals te horen op zijn nieuwe ’Dust Songs’. Hij speelt in de meeste nummers met zijn stem, met klanken, vermangelt postrock, ambient en elektronica tot een mooi geheel. ‘By the Meadow’ nodigt uit tot rustig mijmeren, door de basale zang, tokkelende gitaar en rustige elektronische klanken.
12. Norn
Maanmeer (Bewogen)
Usotsuki [うそつき] (Moving Furniture)
Als helft van Distel maakt de Nederlander Peter Johan Nijland muziek die persoonlijk en intiem is. Distel-platen geven je als luisteraar vaak het gevoel dat de zanger aan de andere kant van de tafel zit, verborgen in het halfdonker. Dat intieme heeft zijn muziek als Norn ook, maar tegelijk is het afstandelijker, en als een film, een verhaal en een soundtrack tegelijk. ‘Maanmeer (Bewogen)’ brengt vooral berusting: de toetsen worden vergezeld door een tokkelende gitaar wat het een mooie Labradford-sfeer geeft.
13. Neugeborene Nachtmusik
Schaf Auge Rabe
Neugeborene Nachtmusik (Enfant Terrible)
Neugeborene Nachtmusik is het alias van de in Berlijn woonachtige Nederlander Maurice Hermes, ook de helft van Milligram Retreat. De muziek die Hermes hier maakt – een combinatie van vroege elektronische muziek, pure techno, kosmische rock, electro, donkere ambient, industrial en noise – appelleert aan iets dat de Europese variant van New Weird America kan worden genoemd: een oergevoel, een geluid waarin toekomst én afkomst samenkomen. Zoals op ‘Schaf Auge Rabe’.