2017 was luid, chaotisch en grotesk. De beste muziek van 2017 confronteerde het jaar met even overweldigend geluid of zocht juist de kalmte op, ver verwijderd van de alledaagse manie.
Wat een schizofrene lijst is het eigenlijk met met de footworkbeats van Jana Rush, Jlin en DJ Taye tegenover de ambient van William Basinski, Brian Eno en Yves Tumor. Het vat precies samen waar ik dit jaar behoefte aan had: overweldiging of rust. Geen enkel album heeft mij dat laatste zo goed kunnen bieden als William Basinski’s ‘A Shadow in Time’. Dat album is als zalf voor de ziel geweest en heeft me door elke maand van het jaar van een soundtrack voorzien. Het is het album waar ik niet meer zonder kan, ook niet in 2018 en alle jaren die daarop volgen.
Tegelijkertijd was dit het jaar waarin artiesten de volle potentie uit mijn favoriete genres haalden. Jlin boetseert geluidskunst in haar door footwork beïnvloedde drumssequenties op ‘Black Origami’ en DJ Taye blijkt een waardig opvolger van de reeds overleden footworkpionier DJ Rashad. Al gaat de eer van mijn favoriete footworkalbum naar Jana Rush’s ‘Pariah’, een langverwachte langspeler vol met authentieke Chicago footworkparels. Jana mag een inspiratie voor ons allen zijn. Met ‘Pariah’ doorbrak ze een decennialang hiaat waarin ze bijkluste als brandweerman en CAT-scanner. Het is hopen dat ze nu wel muziek blijft maken. Ik wil er graag bij vermelden dat Jana deel is van het SISTER-collectief dat dit jaar een al te belangrijke compilatie uitbracht met een all female line-up van bassproducers.
Tussen ambient en footwork nestelt zich een gezonde dosis hip hop in mijn lijst. Wiki’s ‘No Mountains in Manhattan’ doet een frisse wind waaien door klassieke New York boom bap. Met ‘Culture’ bewijst Migos zich als de smaakmaker van hedendaagse trap rap. Maar alles verbleekt bij Kendrick Lamar’s weergaloze DAMN. Dat album is 2017: politiek, schizofreen en overweldigend. Maar DAMN. is ook tijdloos. Het is een van de meest gedurfde albums die ik ooit heb gehoord, zowel in inhoud als in stijl, in raps als in beats.
Ondertussen blijft muzikale technologie zich ontwikkelen. Een van mijn favoriete albums is eigenlijk een app. Brian Eno’s ‘Reflection’ staat op mijn Iphone en blijft door een computeralgoritme zichzelf steeds opnieuw uitvinden. De variaties zijn klein, maar de muziek die ik op 1 januari 2017 hoorde zal zeker niet hetzelfde zijn als op dezelfde dag maar dan een jaar later. Hoe dan ook zal ik ook die zeker in het nieuwe jaar meenemen. Al is het maar om met volle bezinging het nieuwe muzikale jaar in te duiken.
- William Basinski – A Shadow in Time
- Kendrick Lamar – DAMN.
- Jana Rush – Pariah
- Jlin – Black Origami
- Brian Eno – Reflection
- Wiki – No Mountains in Manhattan
- Yves Tumor – Experiencing The Deposit Of Faith
- DJ Taye – Still Trippin’
- Migos – Culture
- Various Artists – SISTER: Volume One