Uw dienaar is zopas geland op Noisefest II en maakt op dit eigenste moment de schrale backstageruimte onveilig (wil iemand me een gekoeld drankje brengen?).
De jaarlijkse hoogmis voor elke noiseliefhebber (deel 2) is een organisatie van Vlas Vegas en de Kortrijkse Kreun en is vooral een showcase van lokaal talent (een woord dat we gewikt en gewogen en vervolgens met enige zwaarte keurig in de voorziene spuigbak hebben uitgespogen.
Gewapend met zijn favoriete leuze ‘Noise Has Lost His Ability To Insult, But Silence Hasn’t’ (John Cage) en een bezwaard geweten monstert uw man deze middag en avond een resem groepen. Of uw man de juiste keuze is om dit festival te trotseren is onderwerp van menig discussies. Er zijn betere adapten binnen onze schare redacteuren te bedenken (Swat, PV, PB, SB). Maar toch heeft een concept noise ons altijd geboeid. Niet in het minst omdat de term een brede waaier – de zevenkoppige draak – van stijlen, subgenres en niches herbergt en omdat, het lijkt een tegenstelling, noise enkel overleeft dankzij de zuigende en dwingende kracht van de stilte. Uw dienaar heeft vandaag (gisteren had hij ze ook al en morgen zoekt hij wel een andere hobby) de missie om te speuren, te zoeken naar de stilte. ‘A La Recherche Du Silence … ‘. Doe Ne Keer Moeite, de aftrap, het gejoel, het gezweet en gezweef. Hier, nu, vandaag.