Iets met eenzaamheid, melancholie en verlangen, het gutst van de twee nummers die deze heer uit Zerkegem op zijn vi.be-pagina heeft gezet. Geconstrueerd rond een gortdroge drumcomputer met simpele maar doeltreffende gitaarloopjes, heeft Jonas Messelier de weemoed in tonen omgezet. In Godot, de tweede track op de site, lijken twee niet al te onsuccesvolle bands samen te komen, het helaas ter ziele Arab Strap en het “succesverhaal” van vorig jaar, The XX.
Maar met name die eerste komt sterk naar voren. Messeliers aanpak, opbouw, en juist ook de melancholie vertoont veel gelijkeenis met het werk van de Schotten. Dit viertal gloreerde in het opbouwen naar een climax die nooit kwam of in het midden werd afgebroken. En als we stiekem een uitstapje maken naar de MySpace van de man, lijkt ook Messelier hier een handje van weg te hebben.
Deze referenties zijn echter te beperkt om deze jongeman te vatten. De kale treurnis van Bird By Snow, de echoënde depressies van Ben Christophers, de ruwe schetsen van Damien Rice opgenomen in een metro. Hoe dan ook loopt hij over van talent in het schrijven van liedjes die de kern raken. En dat allemaal nog gepresenteerd in de meest ruwe vorm waarin deze nummers zich hebben geopenbaard. Huisnijverheid in een van haar puurste uitingen.
En dan op weg naar de toekomst. Struinend over het web, vi.be heel even verlaten, blijkt Messelier op het moment van dit schrijven aan het werk te zijn met een band. Dit om in de herfst zijn werk live ten gehore te brengen. Als hij dan half de intentie, urgentie en passie van de twee liedjes op vi.be weet te pakken, mogen we er vanuit gaan dat Blackbird Shits On Girl België en daarna veel buitenland aan zijn voeten ziet liggen.