Scout Niblett – Bitterzoet, Amsterdam – 10 mei 2010

Emma Louise – Scout – Niblett doet ’t met weinig. Haar zoetgevooisd stemgeluid misbruikt ze graag in kleine, straffe composities, ondersteund door niet meer dan een tienerdrumkit, een oude gitaar of wat gerag langs een roestige pijp. Dat levert op de plaat al een uitermate dwingend intieme sfeer op, die me bijkans doet graaien in de overbeviste zee van Coen brothers-citaten. Gelukkig kan ik die bij nader inzien op het schap laten liggen, want zo vreselijk meeslepend was het nu allemaal ook weer niet. Nou kan ik dat aan allerlei factoren proberen toe te schrijven; Niblett’s nieuwe album, dat niet zo spannend is als ‘I Am’ van alweer zeven jaar geleden en niet zo meeslepend als ‘This Fool Can Die Now’ van 2007; Bitterzoet voelt ook niet helemaal als natuurlijke habitat voor de Brits-Amerikaanse – dan past een dive bar als de Knitting Factory waar ik een paar jaar geleden met haar kennismaakte, haar toch beter. Maar al die excuses ten spijt, had ik gewoon een beetje meer pit willen zien. Maar heel bar was het niet, zeker niet met de tweede act van de avond vergeleken – Seabear uit IJsland, gecarameliseerde folkpop waarvan mijn hersens tot een suikerspin verweekten. ‘Strong men also cry’ wordt dan toch nog gepast!