Het Leuvense STUK is met de concertreeks P’tit Labo op weg een mooie traditie op te bouwen. In de verkleinde labozaal treden onbekendere groepen of muzikanten op voor een beperkt publiek. Eerder was het al de beurt aan Japandroids en nu mocht DM Stith voor het voetlicht treden. Begin 2009 verscheen van deze artistieke duizendpoot het debuutalbum ‘Heavy Ghost’. Een plaat vol meanderende songs met folkinslag aangevuld met flarden elektronica. Prominent in al deze songs is de ijle stem van David Michael Stith. Een stem die vergelijkingen oproept met die van Antony Hegarty. Zopas werkte hij ook nog mee aan het remixalbum van labelgenote en vriendin My Brightest Diamond.
Tijdens zijn reis door Europa speelt hij op een paar plaatsen live. Na Londen was Leuven aan de beurt, hierna volgen nog Motel Mozaique in Rotterdam en Bristol. Hij vertelt dat live optreden voor hem altijd een zenuwslopende bedoening is. Amper een jaar geleden trad hij voor het eerst solo op in Barcelona. Zijn benen trilden het hele optreden lang. Gelukkig is dat ondertussen al verbeterd. Na een aarzelende start, door problemen met de geluidsinstallatie, laat hij zachtjesaan zijn parelende, dramatische folksongs los op het aandachtige publiek. Mooi is hoe hij met behulp van een effectdoosje muzikale laagjes opbouwt met zijn stem of ritmische handklaps. In zijn folky gitaarspel horen we soms echo’s van de stijl van John Fahey. Ook als hij plaatsneemt achter de piano voert zijn dramatische inslag de boventoon. Daar kan zelfs een soms sputterende geluidstechniek weinig aan veranderen. Hij speelt een set met een aantal nummers van zijn album zoals ‘Pity Dance’ of uit zijn ‘BMB’-EP zoals het wonderlijke ‘Around The Lion Legs’. Jammer dat hij uit die EP zijn cover van ‘Be My Baby’ van The Ronettes niet speelde. Maar goed, de cover van de avond was voorbehouden voor een nummer van een muzikant die hij altijd heeft bewonderd. De manier waarop hij hier ‘Spirit Ditch’ van Sparklehorse uitkleedde en reconstrueerde deed recht aan de song. Door de laagjes geluid die hij loopte leekt het op een bepaald moment alsof er engelen meezongen in de song. Een mooi eerbetoon aan Mark Linkous. Na een welverdiende bisronde stuurde DM Stith ons dan ook de nacht in.