Gisteren werd weer maar eens duidelijk dat de populariteit van het Brusselse filmfestival Offscreen jaar na jaar geweldig toegenomen is. Waar tijdens de vorige edities niet alle onderdelen even succesvol bleken, is de belangstelling voor de jongste editie overweldigend. Dat heeft de organisatie vooral aan zichzelf te danken, want de uitgekiende themaweekends (met onder andere een retrospectieve van het werk van Jesus Franco, Japanse sexploitation en spaghetti-westerns) worden doorspekt met heel wat lezingen, workshops en talloze mogelijkheden om acteurs of regisseurs rechtstreeks te horen vertellen over hun ervaringen met hun projecten. Ook gisterenavond, tijdens de première van de Frans-Belgische coproductie ‘Amer’, was een deel van de crew aanwezig om het publiek een woordje uitleg te geven. De film in kwestie is een hommage aan de giallo, het Italiaanse horrorgenre van weleer waarin steevast een gehandschoende moordenaar zijn slachtoffers op sadistische wijze om het leven brengt. Regisseur Hélène Cattet en Bruno Forzani lichten enkele stijlelementen van klassiek werk van meesters zoals Dario Argento of Mario Bava uit hun context en rekken de spannendste en surrealistische scènes uit tot een langspeelfilm. Het quasi-woordeloze ‘Amer’ dient dan ook eerder als postmoderne commentaar op de filmgeschiedenis van het particuliere genre gezien te worden dan een rechttoe-rechtaan pastiche op Italiaanse voorbeelden. Negentig minuten lang flitsende kleuren, indringende blikken, psychoseksuele ondertonen en een groovende soundtrack vergroten de traditionele ingrediënten uit tot op een larger than life-niveau. Een must om te zien de gebruikte symboliek ruim veertig jaar na datum nog overeind blijft.