Omdat we u de strip van 2009 – mijn eindejaarslijstje was dus ook al binnen – niet wilden onthouden, krijgt u hierbij toch nog een recensie van ‘Pinokkio’. Pinokkio, dat is inderdaad die schattige marionet die zo graag een echte jongen wou zijn en waarvan de Disney-versie wellicht ook in uw kindertijd een must see geweest is. Ook Winshluss, de tekenaar van deze versie van Pinokkio, is kind geweest in de jaren 1970. De grafiek en de populaire cultuur van dat decennium hebben duidelijk hun sporen nagelaten in zijn oeuvre, dat tot nog toe niet verkrijgbaar was in het Nederlands.
We schrijven wel degelijk ‘deze versie van Pinokkio’. Want wie een zoetsappig sprookje in de stijl van ome Walt verwacht, die komt bedrogen uit. Deze ‘Pinokkio’ is behoorlijk hardcore. Wat overigens niet gelijkstaat met X-rated, al telt het boek op dat vlak een aantal scènes die dat label wel kunnen verdragen.
De jonge Winshluss heeft zijn kindertijd ongetwijfeld ook veel voor de tv gezeten. Dit boek kan enkel het product zijn van iemand die jarenlang is blootgesteld aan Amerikaanse tekenfilms en trashy animes. Die ervaring heeft zijn jonge geest zo verwrongen dat hij vandaag nog enkel strips kan maken waarin Sneeuwwitje samenwoont met de zeven proleten, die de slapende sprookjesfiguur letterlijk als sekspop gebruiken. Pinokkio is in zijn boek ook geen onschuldige marionet, maar een kleine robot die door zijn maker Gepetto bedoeld werd als een wapen. Zijn losbandige vrouw ziet in de kleine robot echter ander ‘speelgoed’. Wat haar helaas slecht bekomt en de kleine robot op een zwerftocht doet vertrekken.
In de verwrongen wereld van Winshluss, die uitsluitend wordt bevolkt door marginalen, geobsedeerde psychoten en machtsgeile patjepeeërs, dwaalt het machtige maar kinderlijk onschuldige robotje rond op zoek naar een warm thuis. Wat hem uiteindelijk ook gegund wordt door zijn bedenker, al durf ik dit misschien toch niet met honderd procent zekerheid te stellen.
Pinokkio kreeg in 2009 de prijs voor het beste album op het stripfestival van Angoulême. En terecht. We zouden Winshluss bijna de Tarantino van de strip durven noemen. De referenties naar andere bekende strips en tekenfilms, het overdreven cartoongeweld, de waanzinnige dialogen (van Japie Luis), het zit ook allemaal in deze ‘Pinokkio’. Net als een ongelofelijke drive en humor die je doen verder lezen tot je het boek letterlijk hebt verslonden.
Meer info
Uitgeverij: Oog & Blik
www.oogenblik.nl