Terwijl Nederland intussen alweer tot de ‘orde’ van de dag is overgegaan (het faillissement van Marco Borsato, wanbeleid in de zorg en een blaastest voor voetgangers! waar hebben we het over?) en terwijl de Nitsch-storm is gecondenseerd tot zijn historische betekenis, meimeren wij nog na over Incubate.
Dat een concert in het park ook vriendelijk kan verlopen, blijkt op Incubate tijdens de concerten die op zondagmiddag plaatsvinden in de Muzetuin, een binnentuin van de hogeschool. Er werd afgetrapt met Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou (Benin): de verwachtingen waren hooggespannen op basis van de cd, maar veel voodoo kwam er live niet aan te pas (dat werkt ook niet lekker bij daglicht). Zonnige zondagmiddagmuziek.
De geschifte Argentijnen van Los Siquicos Literalenos kregen evenmin veel beweging in het zeer diverse publiek: zonder de bijhorende visuals zoals op The Night Of The Unexpected sloeg de gekte van nieuwbakken clublievelingen niet echt aan.
Dan maar de duistere kelder van V39 in voor tapemeester Gregg Kowalsky. Die omschrijving is wel heel letterlijk te nemen want hij plaatste in de volledige ruimte van V39 de meest uiteenlopende taperecorders die hij – in een soort van ijsberenloopje – manipuleerde, terwijl hij zelf opging in het publiek. Hypnotiserend.
Blues Control drong dan weer niet echt door tot ons intussen beetje mufgebeukte systeem. Hoog tijd voor wat introspectie met Brethren Of The Free Spirit aka Jozef van Wissem en fingerpicking-virtuoos James Blackshaw (zie GC #88) in de Pauluskerk. Terwijl Nitsch er op vrijdagavond een donkere deken over de luisteraars uitspreidde, tokkelde het duo lichte sprankelende geluiden bij elkaar uit luit en gitaar. De barokke (en dus katholieke) klanken van van Wissem contrasteerden met de weliswaar religieuze, maar kale sfeer in de kleine, protestantse Pauluskerk. Als een heroïsch gevecht tussen sensuele vervoering en erfzonde.
We landen keihard terug op onze beide, intussen vermoeide voeten tijdens de door percussie voortgedreven set van Amalvocy, bestaande uit Aaron Moore (Volcano the Bear), Dave Nuss (No-Neck Blues Band) en Sheila 16 (Laboratory Theater Group), die haar stampende stemgeluid toevoegt aan het oneigenlijke gebruik van akoestische instrumenten. Te kort om een en ander goed te kunnen beoordelen, maar ook weer lang genoeg om te weten te komen dat deze combinatie tijdloze kwaliteit biedt. En flink op weg om de revelatie van het jaar 2009 te worden: het Amsterdamse duo Knalpot. Telkens als het gepruts, gefruts en gefriemel teveel dreigt te worden, geven ze er een lap op. Maar daarover lees je alles in Gonzo (circus) #94. En volgend jaar rollen wij ons matje weer uit in Tilburg voor Incubate 2010.
(O ja, en Der Blutharsch: sommige gonzoïsten vonden het schitterend, andere flauw en cliché, over humor en smaak valt nu eenmaal niet te twisten).