Het was een dag van keuzes maken. Meer en meer komt voor dat interessante elektronica-evenementen elkaar overlappen. We hadden de keuze tussen Modulation te Zolder of Indietronic Fest #8. We kozen het dichtste en trokken vol enthousiasme richting Lede, nabij de carnavalsstad Aalst. Het elektro-festival lokte terug een dikke honderdvijftig bezoekers voor een denderend avondje met uitdagende muziek.
Knisperende elektronica
Openingsact van de avond was Rt60Fields, een jonge Gentse artiest die met modulaire synthesizers en sequencers abstracte elektronische muziek maakt. Rt60Fields begon aardig aan zijn zet met ambientgolfjes en elektronisch geknisper. Op zijn interessante debuutalbum ‘Transient’ vlecht hij minimalisme en introspectieve klanken mooi aan elkaar, maar live lukte het niet om onze aandacht met deze elektronicavorm vast te houden. We dwaalden verstrooid weg in de mooie visuals met het sonisch geritsel die ons wat deed denken aan kassageluiden op de achtergrond. Tijdens het laatste stukje van de set vond Rt60Fields zijn draai terug om te eindigen met een stevig brokje krakende en chaotische elektronica.
Baanbrekend trippen
Het Brusselse duo Bààn bestaat uit Pascal Paulus (Melanie De Biasio) en Jean-Philippe De Gheest. De heren draaien er hun hand niet voor om te experimenteren met een mishmash van verschillende genres zoals psychedelica, postrock, elektronica en ambient. Bààn zette hun nieuwste ep ‘Club Set’ in de kijker met een lange en langzame ambientintroductie. De prachtige visuals versterkten de rustgevende ambientwolken die de zaal vulden. Jammer dat de klankpanorama’s niet echt door iedereen in het publiek geapprecieerd werd. Het gekakel van sommige aanwezigen werkte storend tijdens het absorberen van de bedwelmende ambient. Bààn duwde heel wat psychedelische fragmenten in hun soundscapes. Het geheel kreeg nog eens een extra dimensie door de hypnotiserende projecties van kleurschakeringen, gemanipuleerde panorama’s, kosmische omgevingen en startrails op de achtergrond. De set transformeerde halfweg naar duistere en onrustige oorden met doffe beats en innemende soundscapes. De muziek en (super) beelden openden als het ware een poort naar een andere dimensie. Het mooie en intense optreden van Bààn was één lange baanbrekende psychedelische trip die van ons gerust nog een tijdje mocht doorgaan.
De motor liep meer dan gesmeerd
Motor!k haalt de mosterd bij de krautrockbands van de jaren ’70. Het trio dat bestaat uit de gitaristen Joeri Dobbeleir (The Whereabouts Of J. Albert), Dirk Ivens (Absolute Body Control, Klinik, Dive) en drummer Dries D’Hollander, hebben nog maar net hun nieuw fris klinkend album ‘5’ uitgebracht. De band had er zin in en trok de motor goed op gang. Het publiek werd getrakteerd op een stomende set met heel wat nummers uit hun recentste album. De knallende gitaren, drums en elektronica zweepten de ruim opgekomen aanwezigen op waardoor er heel wat beweging voor het podium ontstond. De EBM-postpunk-lading met veel psychedelische gitaareffecten, krachtig timmerwerk van D’Hollander en de Korg-sequencen verloor naar ons gevoel na een viertal tracks haar scherpte doordat de instrumentale golven die we tegen de trommelvliezen kregen nogal op elkaar begon te lijken. Maar geen nood, de aanwezigen smulden van de gesmeerde en krachtige motorische set van Motor!k.
Bescheiden origineel
Sedert Dijf Sanders zich als solo artiest profileerde (vroeger lid van de Gentse alternatieve rockband The Violent Husbands en het elektroduo Teddiedrum) creëert hij fascinerende en moeilijk in een hokje te stoppen muzikale weefsels. Sanders liet zich op zijn opmerkelijke set ondersteunen door drummer Simon Segers (De Beren Gieren, Black Flower, Absynthe Minded). De Gentenaar verzamelt op zijn wereldreizen specifieke geluidsopnames die hij dan verwerkt in zijn muziek. Deze samples en veldopnames werden tijdens het optreden op een originele wijze in een elektronisch bad verweven. Slagwerker Segers begeleidde op uitstekende wijze Sanders’ creaties. Een euveltje in de module van Sanders duwde de gepassioneerde drummer eventjes onverwacht naar een smaakvolle solo-uitbarsting. Het probleem leek gelukkig vlug opgelost, Sanders nam het publiek bij de keel met een emotioneel geladen en beklijvende set van elektronische roerselen en signalen uit zijn albums ‘Supra’ (geïnspireerd door Georgië), ‘Java’ (Indonesië) en ‘Puja’ (Nepal). Spanning, vreugde en verdriet klitten samen tot een originele en bescheiden bundeling van beklijvende nummers.
DJ François Du Painlait draaide tussen de optredens door heel wat zalige deuntjes op vinyl.
De organisatie zorgde ervoor dat alles tijdens deze achtste Indietronic Fest-editie terug picobello kon doorgaan. Het werd op deze avond terug duidelijk dat er in de Belgische muziekscene nog heel wat leuks te beleven valt en dankzij de inspanningen van de organisatie terug wat bekende en onbekende acts in de schijnwerpers kwamen.