Losse vrouwenhuiden die rondom naakte mannen dansen en een korte film over een zestiende-eeuws klooster voor oudere nonnen en sekswerkers: voor Pauline Curnier Jardin zijn het manieren om de onderbewuste lagen van verhalen te verbeelden. Ze is ‘altijd op zoek naar hoe de smerige kanten van de Europese samenleving toch altijd weer doorbreken, wat het christendom daar ook tegen probeert te doen,’ vertelt ze in onze nieuwste editie aan Maarten Buser. Via ons interview maak je kennis met deze excentrieke kunstenaar, wiens werk tot en met 21 april in het Centraal Museum te zien is.
Meer lezen? Abonneer je of log hier in.