De Koude Golf zal in West-Vlaanderen nooit sterven, zolang Chesko blijft bestaan! Wat de man mist aan genialiteit van zijn Grote Voorbeeld The Cure, wordt deels gecompenseerd door andere talenten.
Doorzettingsvermogen, bijvoorbeeld. En dat loont, want elk album is beter dan het vorige. Ook de presentatie evolueert positief: de puur vrouwelijke piëta springt in het oog, en er werd voor passende (zwart, goud en paars) vinylkleuren gezorgd. Het personeelsbestand wisselt regelmatig, maar toch blijft Der Klinke een relatief omvangrijke groep (vijf leden en twee gastvocalisten), en dat beïnvloedt de sound. Een traditionele rockbezetting (zang, gitaar, bas, drum, en keyboards), die zich tussen voorlopers als The Arch en Clan Of Xymox in nestelt. Over de muzikale variatie hebben we geen klagen dankzij de links naar aanverwante genres als dark ambient of neofolk. Inhoudelijk werpen de jaren 1980 hun schaduw (liefde is bedrog, politici zijn leugenaars, enzovoort). Met een familienaam als Vandekerkhof, nemen we Chesko niet kwalijk dat hij over een bezoek aan zijn eigen graf mediteert. Soms wordt de Weltschmerz geactualiseerd: ‘Someone Who Smiles’ gaat over eenzaamheid in tijden waar iedereen (vals) geluk uitstraalt via sociale media. Omdat we twijfelen aan zijn waarde als tekstdichter in de taal van Shakespeare (‘the smell of last night, burns in my mind’), prefereren we de woordloze afsluiter ‘Farewell’.
Chesko heeft nog tijd voor nevenactiviteiten: hij maakt ambient als Hidden In Treetops en speelt keyboards bij The Bollock Brothers. Als een derde van Story Off torst hij de jas die in 1984 op mijn verlanglijstje stond, en dat geldt ook voor de heerlijke analoge synthesizergeluiden. Deze cd bevat een smakelijk old school electro-mengsel, dat een scherp driehoekje maakt tussen minimal, industrial en EBM. In deze context zijn we iets toleranter voor ondraaglijk eenvoudige vocalen, zeker wanneer ze niet altijd even verstaanbaar zijn. Samen met twee kompanen die je ook in de credits van Der Klinke zal terugvinden, evoceert Chesko de sound van de eerste maxi’s van Front 242, en (met vocaliste) de synthpop van Die Form. Dat het titelnummer teruggrijpt naar een oude track van Dominion (een alias van Data Bank A), pleit ook in zijn voordeel.
Natuurlijk heb je deze gelimiteerde (driehonderd stuks) cd niet nodig, maar voor wie zich graag in dit soort geluiden wentelt, zullen er nooit genoeg bands als Story Off zijn.