Sludge gaze noemen ze hun muziek zelf. We moeten daar eerlijk in zijn, die term moest toch even gegoogeld worden. Blijkt dat Bandcamp vol staat van bands die zichzelf hier graag onder scharen. Allemaal goed en wel, het zal wel voor iemand nuttig zijn, al die aanduidingen, maar wij kunnen een glimlach soms niet onderdrukken als we al die hokjes aanschouwen. Sommigen waren beter duivenmelker geworden als we dat zo allemaal zien. Enfin, ‘Seismic’ van Spotlights dus. Na een korte intro barst de plaat los in een post-metalriff gelardeerd met etherische elementen die je een paar decennia terug om de haverklap in de postrock kon horen. Ook de stem klinkt als een huizenhoog cliché. Waar wij geen waardeoordeel mee vellen, clichés zijn immers voor een reden een cliché. Ze laten ons echter niet op de punt van onze stoel kruipen, dat wel niet. Ook het tweede nummer hakt er lekker in, maar de zang vervalt ook weer gauw in dromerige passages. Wat allemaal de bedoeling zal zijn, maar wij worden daar niet wild van. Gelukkig wordt de plaat heel regelmatig door elkaar geschud met potige riffs. Dat is de echte kracht van deze plaat en de reden waarom wij alsnog overstag gaan. (Check die riff in ‘Learn To Breathe’, die aan ISIS doet denken.) De combinatie van geweld en melodie, die dynamiek die gericht en perfect getimed is. Het zou misschien kunnen dat deze er is omdat Sarah Quintero (bas/gitaar/zang) en Mario Quintero (gitaar/synths/zang) ook naast de band een koppel zijn. (Josh Cooper vervoegt hen nog op drums). En zo gebeurt het dat de plaat iedere luisterbeurt zijn echte rijkdom laat blijken, waardoor je door de clichématige kenmerken kan kijken die je bij een eerste luisterbeurt wél nog opvielen. Nog een pluim in het gat van Aaron Harris (ISIS) voor de consistente superproductie.