Als je denkt dat Omar Souleyman heftig is, dan moet je ‘Habibi’ van Babylon Trio maar eens proberen. Souleyman houdt zich als zanger wat op de vlakte, terwijl de razende bruiloftsmuziek door een compaan buiten het voetlicht uit toetsenborden getrokken wordt. Dit Iraakse drietal gaat er met volle kracht tegenaan. De sluizen van hun toetsenborden gaan helemaal open. Geen instelling is hen te dol, en het feest is pas echt compleet als ze per seconde een ander geluid aan hun apparaten weten te ontrukken. De zang is minder gedomesticeerd, en ze zien er niet tegenop om de kritische massa van samenzang te beproeven. De timing is soms wat rauw aan de randen, het pure gewicht en de suggestie van onmenselijke volumes jagen de bloeddruk op naar koortsachtige hoogten. Dit is psychedelica van een verbijsterende rijkdom aan kleuren en vormen. Op cd nog geen veertig minuten, maar het zou me niets verbazen als ze dit uren kunnen volhouden.
Luc Mishalle & Marockin’ Brass woordspeelt niet alleen in de eigen naam, maar ook in de titel van hun album ‘Beats & Pieces’. Ze vormen een welkome toevoeging aan het wereldlandschap: Noord-Afrikaanse ritmes en gedreven zang op een weelderig bed van blazers. Fluit, saxofoon, smakelijk koper. Het heeft iets scheefs en carnavalesks en zuidelijks. Denk aan een kruising tussen Hypnotic Brass, Flat Earth Society en de Masters of Jajouka. Dan kom je in de buurt. Hier stroomt bruisend Belgisch bloed doorheen, dat kan bijna niet anders. Wie gelooft dat multiculurele samenlevingen geen succes kunnen hebben, moeten hier maar eens naar luisteren. Sterker nog, ga erop feesten. Hier kun je geen voetje fout zetten. Met dank, natuurlijk, aan Seb Bassleer, die ons dit geserveerd heeft.