Als de mens een machine is, dan is de machine ook een mens. Samen met een professionele instrumentenbouwer, hebben Marion Wörle (Frau M) en Maciej Sledziecki automatische akoestische muziekmachines gemaakt die, eens ze geactiveerd worden, het concept menselijke arbeid volledig uitsluiten: al het werk wordt gedaan door zelfsturende software, motoren en natuurkrachten. De dreunende boventonen doen bij momenten aan kerkorgels denken, maar hun carillon ziet er eerder uit als de kruising tussen een ingekaderd accordeon en een zekeringkast. Ook het rituele dreunwerk van Hermann Nitsch kan als fonetisch referentiepunt dienen. Wanneer we de ogen sluiten, zien we ook luchtsirenes, een op hol geslagen beiaard en haperende houten karrewielen voorbijflitsen. Puur muzikaal is niet alles op deze lp even sterk, maar het is natuurlijk onmogelijk om het ingewikkelde conceptuele bronmateriaal niet in onze beoordeling op te nemen. Bovendien huist de plaat in een aantrekkelijke hoes met Leonardo Da Vinci-achtige tekeningen van menselijke lichamen en andere machines. ‘Ex Machina’ zal zeker een warme thuis vinden in het rariteitenkabinet van de onverzadigbare dreunliefhebber.