Sinds Eurorack de modulaire synthesizer betaalbaar heeft gemaakt voor iedere enthousiaste hardware-dweper, is de stroom platen uit deze hoek niet te stoppen. Iedereen bliept, dronet en Klaus Schulze-t wat af, maar het is maar weinigen gegeven om voorbij de draden en de knoppen te kijken, en serieus na te denken over opbouw en compositie. Niet dat dat erg is; het warme, rijke geluid van een modulaire synth is op zich al fijn om naar te luisteren. Toch valt het meteen op als een artiest meer probeert dan alleen klanktapijten weven, zoals Drew McDowall op âCollapseâ, zijn debuut onder eigen naam. De man is dan ook niet de eerste de beste. Ooit lid van Psychic TV maakte hij midden jaren 1990 deel uit van Coil. Sinds een aantal jaren vormt hij samen met Tres Warren Compound Eye, wiens âJourney From Anywhereâ ik in GC#118 aanbeval aan iedereen die de droney kant van Coil mist. Diezelfde mensen kan ik ook âCollapseâ van harte aanbevelen, al is de plaat veel minder dromerig. Het drieluik op kant a volgt eenzelfde psychedelisch pad als Coil op âAstral Disasterâ, zij het een stuk donkerder. De sfeer is beklemmend, extra aangezet door het gebruik van galmende pianonoten en vagelijk buitenaardse stemmen. Op kant b een aantal kortere nummers, waarvan met name âHypnotic Congressâ met diepe pulsen en geloopt gezang indruk maakt. Twee andere zijn minder grimmig, en hebben, onder meer door de introductie van Hiro Kones viool, een melancholisch karakter. Zoals gezegd is dit de eerste plaat onder eigen naam van McDowall, die al dertig jaar in het vak zit. Desondanks gaat hij zich niet te buiten aan eindeloos synth-gefriemel, maar levert hij met âCollapseâ een compact en sterk album af.