Gavin Clark overleed eerder dit jaar op zesenveertigjarige leeftijd. Zijn naam spreekt weinig tot de verbeelding, tot we een beetje dieper gaan graven. Zo zat hij in de band Sunhouse, samen met de ritmesectie van The Telescopes en Paul Bacon. Doel was het schrijven van een soundtrack voor de film ‘Twenty-Four Seven’ van zijn goede vriend Shane Meadows. Clark maakte er een gewoonte van. Elke film van Meadows bevat namelijk muziek van hem. Aan genres had Clark geen boodschap. Met het trio Clayhill speelde hij folk en met zijn vocale prestaties bij UNKLE wist hij een groot publiek te bereiken. Hij droeg met zijn versie van The Smiths-klassieker ‘Please Please Please Let Me Get What I Want’ bij aan de vele prijzen winnende film ‘This Is England’ van Meadows en bleef muziek maken voor de erna volgende cultseries. Op het ogenblik van zijn overlijden was hij samen met James Griffiths en Pablo Clements (beiden UNKLE en Toydrum) aan nieuw werk bezig onder de noemer Evangelist. De twee resterende leden besloten om het album verder af te werken. Het resultaat mag er alleszins zijn. Losjes gebaseerd op zijn eigen leven drenkt Clark ons onder in een wereld waar singer-songwriterpop, licht psychedelische pop, shoegaze en eigenzinnige filmmuziek met elkaar zijn verweven. Warren Ellis (Nick Cave, Dirty Tree) en Ludovico Einaudi (filmcomponist, ondere andere voor Meadows) leveren een gastbijdrage die perfect in Clarks ideeënwereld past. Het begin van de plaat klinkt eerder doorsnee. Eenmaal beland bij nummers als ‘God Song’ en ‘I Wanna Lift You Up’ kunnen we niet anders dan ’s mans te vroeg verloren talent, net als dan van een zielsverwant als Nick Drake, te onderkennen. Na elke luisterbeurt vinden we deze plaat beter. En we waren de eerste keer al onder de indruk.