In GC#131 lieten we ons lovend uit over de cd ’13’ van Norman Westberg. Behalve grootmeester Michael Gira is hij sinds 1983 zowat dé constante bij Swans. We waren toen verrast dat Westberg behalve zijn baanbrekend werk met onze favoriete herriemakers, ook op zichzelf muziek maakt die een compleet andere richting uit gaat. Ambient en drones vechten om de aandacht en zorgden voor een aangename verrassing door de inherente kwaliteit van die plaat. ‘MRI’ dateert nog van een jaartje eerder, 2012 namelijk. Westberg ging in dat jaar naar een ziekenhuis omdat hij het gevoel had dat zijn gehoor, vooral aan de rechterkant, behoorlijk was aangetast. Hij bleek, na het ondergaan van een MRI-scan, gelijk te hebben. Reden genoeg om er op muzikaal vlak iets mee te doen. Met het geluid van de scan en het bespelen van zijn gitaar die voor hem minder voor de hand lag kon hij dat verlies aan gehoor verwerken. Op de cd zijn de twee stukken te horen die oorspronkelijk op twee zeer gelimiteerde, van prachtig artwork voorziende cd-r’s verschenen. Daar bovenop componeerde Westberg een volledig nieuw stuk dat net als de twee obscure nummers van die al lang uitverkochte hebbedingetjes heel erg aanleunt bij de Amerikaanse versie van minimal music. Het is dan ook zalig wegdromen en genieten geblazen. Al is Westbergs gehoorverlies natuurlijk minder aangenaam.