De zomer is beslist voorbij, ook in Lissabon, maar het Príncipe label is weer in actie geschoten. Direct met twee releases van artiesten die een sterke band hebben met het label sinds het prille begin. DJ Nervoso (de nerveuze) is dé peetvader van de plaatselijke Afro-techscene, originator van de klank zoals die nu uitgesponnen wordt door een nog altijd jonge generatie van deejays en producers. Zijn klank en ervaring was de drijfveer voor jongens als DJ Marfox en DJ Firmeza die sinds hun tienerjaren het spoor van Nervoso probeerden te volgen. We praten dan over de vroege jaren 2001 en 2002, toen Buraka Som Sistema nog niet bestond; en dit alles nog in de verre buitenwijken afspeelde op Afro-Portugese feesten voor locals only, een bekend verhaal dat zich blijft herhalen in de elektronische ondergrond van elke scene. Het was ook de tijd dat de kuduro-stijl in opkomst was en Nervoso zag al snel dat deze stijl zorgde voor een breuk op de dansvloer tussen zij die erop konden dansen of niet. Met zijn producties en draaistijl wilde hij een saamhorigheid creëren voor de dansvloer waarop iedereen kon volgen, zonder elitarisme of opschepperij. Zestien jaar later zien we dat deze visie een hele scene heeft opgeleverd die zijn grenzen heeft verlegd, van povere buitenwijken toen tot de sjiekere clubs nu. Vreemd misschien, maar dit is pas Nervoso’s eerste volle release onder eigen naam na enkele tracks op eerdere compilaties. De zes composities zijn een mix van oudere en nieuwe producties. De mooie waarheid hierachter is dat het simpelweg onduidelijk is welke precies de oudere en welke de nieuwere tracks zijn. Het zijn vrij minimale composities, de signatuur van Nervoso die hij nooit heeft willen aanpassen en een formule die werkt. ‘Vuto’ brengt tribale percussie en hijgende kreten in een ravey sfeer. ‘Ah ah’ en ‘Kuia’ zijn sensuele tarraxinha zouk-composities op een hartslagbeat. ’27aca’ is tribale techno en ‘Djj’ brengt ons in de gruizige ghetto. Een koude kikker is degene die deze beats kan weerstaan. Niagara is het trio Sara Eckerson en de Arruda broers die met ‘São João Batista’ hun derde release afleveren. Ze zijn eerder dit jaar hun eigen label begonnen (Ascender) en hun output blijft toenemen. Hun producties zijn één van de weinigen op Príncipe die niet uit de buitenwijken komen, maar eerder uit het experimentele milieu. Dat vertaalt zich duidelijk in hun klankkleuren, waar de sferen en ritmes minder hardvochtig gestemd zijn en er meer speelruimte is voor instrumenten en effecten zoals in het redelijk zonnige en electro-jazzy ‘Asa’,’IV’ drijft op arpeggio synths en een kickdrum; en ‘Amarelo’ -de beste track- klinkt als funky electro krautrock. ‘Laranja’ brengt twijfelende beats, overvliegende effecten en een nagalmende fluit. De herfstoogst van Príncipe is dik in orde.