Obituary, ooit nog Executioner en Xecutioner genoemd, stond mee aan de wieg van wat death metal werd. De band uit Florida zette met het debuut ‘Slowly We Rot’ de standaard voor het genre, en had meteen een klassieker beet. Na wat onderbrekingen is de band weer helemaal terug en voor de opvolger van ‘Inked In Blood’ uit 2014 verkoos Obituary om voor hun tiende album allerminst origineel uit de hoek te komen en de plaat gewoon naar henzelf te noemen, iets wat veel bands bij hun debuut doen. Obituary heeft natuurlijk niets meer te bewijzen, integendeel. De broertjes John (zang) en Donald (drums) Tardy hoeven alleen maar een plaat te maken waarmee ze aantonen dat ze nog steeds tot de besten in het genre behoren. En of ze nog steeds een stevig potje old skool death metal kunnen neerzetten. Na het wat middelmatige ‘Inked In Blood’, een goede genreplaat maar meer ook niet, heeft Obituary deze keer het heilige vuur beter onder controle en staan er eigenlijk alleen maar degelijke nummers op de plaat, zonder opvullers deze keer. ‘End It Now’ kan zelfs als een klassiekertje uitgroeien. Origineel is het al lang niet meer, leuk en onderhoudend wel. Nog zo’n stel oude knakkers zijn die van The Obsessed, die na ‘The Church Within’ uit 1994 alweer, een opvolger hebben klaargestoomd. De band rond Scott ‘Wino’ Weinrich, onder de naam The Obsessed actief sinds 1980, was één van de eerste Amerikaanse bands die het geluid van Black Sabbath tot het hunne maakten. The Obsessed ligt grotendeels stil sinds 1995, op een reünieshow hier en daar na, al deed Wino rustig verder met Saint Vitus, Shrinebuilder, solo, Spirit Caravan en Place Of Skulls. Voor ‘Sacred’ besloot Wino gewoon de drummer van Spirit Caravan (Brian Costatino) in te lijven en The Obsessed nieuw leven in te blazen. Hij zocht versterking bij bassist Bruce Falkinburg en gitariste Sara ‘Seraphim’Claudius. Het blijft echter allemaal klinken als Wino, want zoals in al zijn bands drukt hij stevig zijn stempel op het geluid. Op een paar uitzonderingen na, het te lange ‘Stranger Things’ bijvoorbeeld, staat ‘Sacred’ vol nummers die we tot het beste van Wino tout court kunnen bestempelen. Serieus in vorm heet zoiets.