Andreas Wolfinger en Tim Shapland wisselen voortdurend gitaar, basgitaar en zang voor hun nummers. Alleen drummer Bruno Patzer mag steevast zijn zelfde plaats innemen. Het houdt de muzikanten in elk geval gefocust. Dat mag ook wel, want de muziek van het Brits/Duitse trio klinkt niet alleen gedreven maar tevens gevarieerd. De leden zaten eerder in relatief onbekende bands als Gruppe 80, The Moorat Fingers, The Cool Jerks, Cross Stitched Eyes en Shakin Nasties. Veel garage en punk aldus, genres die ruimschoots aanwezig zijn op het debuut van DefektDefekt, al vormt de basis deze keer vooral de Britse postpunk uit de periode 1979-1981. ‘Machine’ bijvoorbeeld heeft hetzelfde hakkerige gitaartje als vroege Gang Of Four, al is DefektDefekt ervaren genoeg om elke vorm van doorslagjes te vermijden. De band treedt frequent op in het voorprogramma van Sleaford Mods, al haalt DefektDefekt slechts zelden hetzelfde niveau. Daarvoor klinkt het trio niet brutaal en urgent genoeg. Toch weten ze heel wat liedjes van een meezingbaar punkgehalte te voorzien, zoals dat ook veel gebeurde bij vroege Britse postpunk in zijn minst experimentele vorm. Probleem is echter, en dat zal ook bij het gros van de voorgaande bandjes van het drietal het geval zijn geweest, dat het gros van de nummers onderling inwisselbaar zijn en zelden het niveau gemiddeld weten te overstijgen. Het blijft voornamelijk bij goed bedoelde pogingen, eerlijke intenties en een poging om hun voorliefde voor vroege (post-)punk te ventileren. Met ‘Automaten’, in het Duits voor de afwisseling, wordt er nog een vreemde Neue Deutsche Welle-eend tussen de rest gegooid, waar we het nut niet echt van snappen. Leuk maar niet meer dan dat.