Vier grimmige Oostblokkers in (pseudo) nazi uniformen duwen een kapitalistisch winkelkarretje voort. Ziedaar de filosofie van Laibach in een notendop. Als een creatieve illusie van strikte institutionalisering marcheren deze Slovenen al een kwarteeuw lang met glimmende (‘Glanz Mit Laibach’) legerlaarzen over alle staatkundige, religieuze en economische systemen. Muzikaal is Laibach een mutant die elke vorm aanneemt die de fascistische dictatuur genaamd popmuziek oplegt. En zoals het jubilerende rocksterren past, is ook een retrospectieve verzamelaar verplichte kost. Verrassende covers vormen de rode draad doorheen het Laibach oeuvre en overheersen bijgevolg deze historische terugblik. Niet zonder ironie en met de nodige bombast wordt bijvoorbeeld One Vision van Queen opgepompt tot ‘Geburt Einer Nation’: een Wagneriaanse hymne die op tien tenen tegelijk trapt. Monumenten als The Beatles (Get Back) en The Rolling Stones (Sympathy For The Devil) zijn evenmin veilig, net omdat het onaantastbare popiconen zijn. Het is wonderlijk wat een maagstem, een Duitse vertaling, mannenkoren en gezwollen orkestraties aanrichten met het deuntje Live Is Life van Opus. De eigen geboortegrond moet er ook aan geloven via rake Titosamples in de industriële marsmuziek van Drzava en Panorama. Met The Final Countdown en Mama Leone (helaas de enige exclusieve track) wordt dan weer bewezen dat er ook nummers bestaan die zelfs in een Laibachversie melig blijven klinken. De selectie is uitstekend, we zijn gek op de harde kaft en het goed gedocumenteerde boekje; maar de tweede cd met remixen is volstrekt overbodig. Een goede track behoeft geen remix en een slechte kan er nooit door worden gered. Geplukt uit diverse maxis, bewijzen deze ooit hippe alternatieve versies vooral dat moderne elektronica verdomd snel gedateerd klinkt. Voor nieuwsgierigen is dit een mooie bloemlezing en de onvoorwaardelijke fans zijn het allang gewend om steeds dezelfde tracks te kopen.