Na Tremor en Spore duikt vidnaObmana voor de derde en laatste keer in Dantes Inferno. De cd Legacy opent verrassend met een rariteit in het vidnaObmana oeuvre: vocalen! Steve (Neurosis) Von Till maakt indruk door Canto XXVII te reciteren. Deze trend zet zich echter niet door en vanaf Bloodshift is het business as usual met een rustige mix van rituele percussie, ijle drones, fluitboventonen en gemanipuleerde stemmen en gitaren. De gecrediteerde snaarvirtuozen scheuren echter minder hard dan verwacht en we moeten de hoogtepunten vooral in subtiele schakeringen zoeken. Uitschieters zijn de vrouwenstem op The Virtual Insomnia en de ingetogen slotakkoorden van het titelnummer. De totaalindruk is te veilig met onvoldoende afwisselende momenten. We hebben dan maar onze door Gustave Doré geïllustreerde versie van het bronnenmateriaal ter hand genomen, een kaars aangestoken en Legacy tot achtergrondgeluid gereduceerd. Dus als we de voorgangers mogen beschouwen als Inferno en Purgatorio, dan hebben we hier te maken met Paradiso. Wij wisten allang dat de Duivel de beste deuntjes had!