Gemeenschappelijk voor zowel Wai Pi Wai als Origamimetic is de aanwezigheid van Jérôme Soudan, alias Mimetic en verder ook actief bij Von Magnet en Art Zoyd. Bij Wai Pi Wai krijgt hij het gezelschap van Herman Klapholz (Ah Cama-Sotz), terwijl Origamimetic een samenwerking is met Origami Galaktika uit Noorwegen. Als Wai Pi Wai kiezen Soudan en Klapholz voor elektronica die uitgesproken ritmisch en bij momenten zelfs verrassend lichtvoetig is. Origamimetic houdt het midden tussen techno, electro en IDM en is zowel geschikt voor de dansvloer als voor thuis. Hoegenaamd niet slecht, maar ook niet meer dan dat. Op papier zag het er alleszins veelbelovend uit. Origamimetic slingert heen en weer tussen inktzwarte soundscapes en rituele percussie en weet bij momenten wél te boeien. De negen nummers werden overigens live opgenomen tijdens een korte Oost-Europese tournee die het tweetal in 2001 naar Polen, Tsjechië en Slovakije bracht. Een hoge mate van improvisatie is een plausibele verklaring voor het gebrek aan focus dat af en toe de kop opsteekt.
Op vraag van Spectre gingen 26 artiesten en projecten uit binnen- en buitenland aan de slag met het gegeven angst. Uitgesmeerd over twee cds biedt Angst een representatieve blik in het donkere universum van het kleine Antwerpse kwaliteitslabel. Dat levert goede tot uitstekende bijdragen op van onder meer Mimetic, Okk-Ulth, Empusae, This Morn Omina, Flint Glass, Def, Hysteresis, Codetripper, Bad Sector, Frames A Second en MS Gentur. En dat allemaal voor een zacht prijsje. In de inlay van Dark Skies Over Planet E. zet Patrick Stevens (uit frustratie?) een boom op over de stilistische oogkleppen binnen de zogenaamde industriële scène. De man heeft overschot van gelijk, maar of hij hiermee zijn gelijk zal halen, is zeer de vraag. Zelf smukt Hypnoskull al jaren zijn sound op met genrevreemde elementen zoals digital hardcore, spijkerharde techno, breakcore, drum n bass, hip hop, een lovenswaardige fuck you-attitude en een ego om u tegen te zeggen. Zolang dat interessante en vernieuwende output oplevert zoals Dont Mess With The Big S. of Assault Code Free The Floors, ons niet gelaten. Maar tegelijkertijd flirt hij ook graag met Kunst. Of wat moeten we anders denken van zijn openlijke reclamecampagne voor Walter Van Beirendonck? Hoe dan ook, typerend voor zijn experimenteerdrift zijn de zes bonusnummers onder Urban Territory Intruders noemer. Zes sonische botsingen tussen Hypnoskull en Defragmentation, Act Dramatik, Sickboy, Needle Sharing, Mike Van Raspaarden Quartet (een jazzcombo nota bene!) en Urban Punk Assassin brengen de totaalduur van de cd op meer dan 76 minuten