Er zijn geen geheimen, alleen zekerheden die met de vaste regelmaat van de klok omver tuimelen. We zoeken dekking tegen de storm die nooit komen zal. Bij Ninja Tune draaien ze al jaren rond in een cirkel die steeds kleiner wordt. Het label dat ooit hiphop in een nieuw daglicht plaatste In onze beginperiode moesten we wel instrumentale platen uitbrengen, niet één mc wilde meewerken aan onze platen dixit labelmanager Peter Quicke in een oud Gonzo-interview schurkt de laatste jaren gevaarlijk tegen de middelmaat aan. Ironisch genoeg wordt het bewijs geleverd door de Japanse dj Kentaro die voor zijn Solid Steel sessie Solid Steel zijn de clubavonden en radioshow van het label quasi uitsluitend uit de vroege backcatalogus van het label plukt en alle nieuwe releases links laat liggen. Wat je krijgt is, anders dan bij Bonobo die compleet de mist in gaat en over de hele lijn ontgoochelt, een avontuurlijke missie waar broken beats, hip hop en leftfield jungle -door hoger opgeleide zielen drill n bass genoemd- soepel in elkaar overvloeien. Ook Osymyso blijft met zijn Flipping Channels in de geest van het label. Anders dan bij Kentaro kruidt hij zijn djmix met spoken words, plunderphonics en slaagt hij er zelf in om op een geloofwaardige manier een flard Crockets Theme (Miami Vice) van Jan Hammer in zijn setlist te smokkelen. The Art Of Flipping Channels is oerdegelijk en kan de concurrentie aan met de moeder van alle djmixcompilaties, namelijk A Journey By Dj van Coldcut, de founding fathers van Ninja Tune. Met Sound Mirrors brengen die officieel hun vijfde plaat uit. Officieel, want de officieuze releaselijst tikt aardig aan. Met Sound Mirrors maken Jonathan More en Matt Black van meet af aan een duidelijk statement. Het album grijpt terug naar de vroege jaren 1990 en naar de roots van het duo toen ze als producers de carrière van Lisa Stansfields en Yazz And The Plastic Population lanceerden. Sound Mirrors bulkt van de popsongs die aardig ingepakt worden en over de hele lijn erg vintage geuren. De haast verplichte gastbijdragen zijn van Jon Spencer en Mike Ladd. Trevor Jackson, de man achter Underdog en Playgroup, producete een track. Hoog tijd voor een rechtvaardig oordeel: bij de eerste luistersessies bleek Sound Mirrors te vrijblijvend, maar tien beurten later nestelden de songs zich hardnekkig in ons hoofd. Onze conclusie: degelijk nieuw (?) werk van twee pioniers die goed beseffen dat hun creatieve hoogdagen en dat van hun label tien jaar achter zich liggen. Alles is Zen, alleen niet voor eeuwig