De nieuwste telg in de prestigieuze Mort Aux Vaches-reeks is van de hand van Goodiepal. Zoals steeds legt Staalplaat niet alleen de nadruk op de muzikale output, maar besteedt men ook aandacht aan de vormgeving. Deze editie kreeg een smaakvol helrood schuimrubberen jasje mee. Bij Mort Aux Vaches staan het liveaspect en de improvisatie centraal. Voor de opname van Goodiepal werd nauw samengewerkt met de Nederlandse radiozender Vpro. Uit de gebrekkige hoesinfo menen we af te leiden dat deze uitgave werd opgenomen op 5 september 2004 en op een duizendtal exemplaren werd geperst. Muzikaal baant Goodiepal – geruchten signaleren ons dat deze release wel eens het laatste wapenfeit zou kunnen zijn- zich een weg door de rijke folktraditie. Folk is echter niet het centrale thema. Goodiepal herleidt de folkelementen tot een schim en blaast – letterlijk, er wordt wat afgefloten op deze plaat ze de andere richting uit. Hij is altijd al een eigenzinnig buitenbeentje geweest, maar deze keer slaagt hij niet in zijn opzet. De nummers missen kracht, worden eindeloos gerokken en rijden zichzelf meermaals vast. Een onverwachte ontgoocheling. Uské Orchestra, een Brussels collectief dat na zijn debuut op het Belgische Ambivalence de sprong maakte naar het Duitse Sonig houdt op Niko Et La Berue de teugels stevig in de handen. Uské, de impro-speelgoedfanfare rond Nicolas Uské, verloor op hun vorige plaat en tijdens de schaarse live-optredens vaak de controle. Op Niko Et La Berue weten ze, anders dan Goodiepal, wel goed hun doel te bepalen en blijven ze ver van de chaos die hen typeerde. De nieuwe benadering zorgt ervoor dat de groep een goede balans houdt tussen compositie en improvisatie, wat het eindresultaat ten goede komt. Dit alles neemt niet weg dat Uksé Orchestra nog steeds een helse luistertrip blijft en vooral gefundeses fressen is voor geoefende avant-garde freejazzfanaten. Hoog tijd dat u uw identiteit prijsgeeft.